________________ 53 ઉછીને શણગાર આવડું મોટું શહેર જેવાને એના માટે પહેલો જ પ્રસંગ હતું. ત્યાં એની નજર કરિયાણાની દુકાનમાં રહેલ સાબુની ગોટી પર પડી! થોડાંક વર્ષો પહેલાં ગામડામાં સાબુને વપરાશ નહિવત્ હતે. સુખી માણસેના ત્યાં જ એ દેખાતે. સામાન્ય માણસે તે તળાવની માટી વડે જ કપડાંને મેલ કાઢતા. આ નેકરે પણ સાબુ નહિ જોયેલે. એને તે એ સાબુ જતાં લાગ્યું કે, આ બપોરે ખાધેલ તે મિઠાઈ જ છે. તેણે પિસા આપીને તે ગોટી ખરીદી, અને સહેજ બાજુએ જઈ મોઢામાં નાખી. પણ આ શું? મોઢામાં ટૂકડો મમળાવતાં જ તે એકદમ બેસ્વાદ લાગી. વિચાર્યું એણે પેલી તો બહુ સ્વાદિષ્ટ લાગતી'તી, આ આવી કેમ? કદાચ એક બાજુ આવી હશે એમ માની બીજી બાજુએથી કટકે ખાધે. પણ એય એવો ને એવો ! શૂ - શૂ કરીને ઘૂંકી દેવું પડે તે. પણ એમ તે આ નોકરે કંઈ કમ ન હતો. ગમે તેવો સ્વાદ હોય પણ આવી કીમતી વસ્તુ ફેંકી દેવાય ? એ તો આંખે બંધ કરીને ચાવી જ ગયો! ત્યાંથી એક શહેરી માણસ નીકળ્યો. અચાનક જ એની નજર આ સાબુની ગેટી ખાતા પરાક્રમી પુરુષ (1) પર પડી! એને નવાઈ લાગી. કહ્યું ય ખરું? અરે, ભાઈ! આ ખવાય નહિ. આ ખાશો તે માંદા પડશો. પણ એમ હશે એમ કરે ને કીધી . પણ
