________________ બનતા રાજે મને મારું દર્દ સહેલાઇથી દૂર થાય તે માટે આ માર્ગ બતાવ્યું. શેભન મુનિ વહેરતાં વહેરતાં એક એવી વ્યક્તિને ઘેર પહોંચી ગયા, જે સાધુઓ પ્રત્યે દ્વેષવાળી હતી. પગ ફરવાનું કામ કરી રહ્યા છે, હાથ ઝોળીમાંથી માત્ર કાઢી, પાછાં ઝોળીમાં પાત્રને મૂકવાનું કાર્ય કરી રહ્યા છે. પણ આ બધું કાર્ય યત્રની પેઠે થઈ રહ્યું છે. કારણ કે મન તે એ વખતે જિનેશ્વર ભગવન્તની અવનવી ને અટપટી રચનાવાળી સ્તુતિઓ બનાવવામાં રોકાયેલું છે. ચાર પદમાંથી બીજુ અને ચૈથું પદ શબ્દની દષ્ટિએ એક જ સરખું હોય અને છતાં એ બેઉ પદને અર્થ જ દો જ હોય આવા રચના-કૌશલ્યમાં મન લાગી ગયેલું છે, અને એથી આગળ કહ્યું તેમ હાથ અને પગ યંત્રવત્ કામ કરી રહ્યા છે. પેલી મુનિદ્રષી વ્યક્તિએ મુનિના પાત્રમાં પથ્થર મૂ. મુનિએ તે પાત્ર બહાર કાઢયું અને પાછું મૂકી દીધું. ખાદ્ય પદાર્થને બદલે પથ્થર મૂકાઈ ગયો, એ વાતનો એમને ખ્યાલ પણ ન આવ્યું. ગોચરી લઈને ઉપાશ્રયે આવ્યા છે. ગુરુ મહારાજ પથ્થર જોઈ મરક મરક હસતાં પૂછે છે કે આ કઈ વાનગી છે, શેભન ? શોભન મુનિ પથ્થર જોતાં ક્ષેભ પામ્યા ? આ પાત્રમાં કયાંથી? ગુરુજી પૂછે છે કે શા વિચારમાં તું હતું? શેભન મુનિ કહે છે : પ્રભુની સ્તુતિ બનાવવાના વિચારમાં મગ્ન હતો હું, ગુરુદેવ! અને પછી ગોચરી વહારવા જતાં રસ્તામાં
