________________ [14]. દ્રષ્ટા બનો ! स्वभावसुखमग्नस्य, जगत्तत्त्वावलोकिन: / कर्तृत्व' नान्यभावानां, साक्षित्वमवशिष्यते / / સંસારના આ રંગમંચ પર આ આત્મા સતત નાચતે જ રહ્યો છે, જુદી જુદી ભૂમિકા ભજવતે જ રહ્યો છે; આ નર્તન, આ ભજવણી કયારે અટકે? દેખીતી રીતે જ, આ નૃત્ય પર કંટાળે જન્મે ત્યારે જ આ શકય બને. ભવભ્રમણથી ઉભગેલે, જન્મની આ હેરાફેરીથી કંટાળેલો સાધક આથી જ પ્રભુ સમક્ષ બેલે છે : “ભવમંડપમાં રે નાટક નાચિયે, હવે મુજ દાન દેવાર ! હે પ્રભુ ! આ સંસારના રંગમંચ પર હું ખૂબ નાચ્યો છું; હવે મને દાન આપો. પહેલાં આવી પ્રણાલિકા હતી : નર્તક રાજા સમક્ષ નૃત્ય કરી તેને પ્રસન્ન કરે, અને રાજા તેને ઈનામ આપે. આ વાતને ઈશારે આ કંડિકામાં પૂજ્ય વિનયવિજય મહારાજે કરેલ છે ? હવે મુજ દાન દેવાર! “હવે શબ્દ સૂચવે છે કે, નૃત્યકાર હવે ખરેખર થાકી ગયે છે.
