________________ 178 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા રાજાને પશ્ચાત્તાપ એટલે ઉગ્ર બન્યો કે, એણે અગ્નિમાં બળી મરવાને નિર્ણય કરી લીધું. મંત્રીને બેલાવીને એણે કહ્યું : મંત્રી! હવે હું આ રાજ્ય સિંહાસન પર બેસી શકું નહિ. હું ભ્રષ્ટ થયો છું, અને એથી મારા જે ભ્રષ્ટ માનવ આ સિંહાસનને અભડાવી શકે નહિ. તમે મારા આ અકાર્યમાં સહકાર આપ્યો, તે હવે રાજકારોબાર સંભાળજે. મારે માટે તે અગ્નિનું જ શરણું છે હવે. મંત્રી કહે છેઃ મહારાજ ! આપની પાપભીરતાથી હું ખુશ છું. પણ એક વાત હું આપને જણાવી દઉં કે, આપે કેઈ અકાર્ય આચર્યું નથી. આપે દુરાચાર કર્યો નથી. જેણીની જોડે આપ ગઈ રાત્રે સંબંધમાં આવ્યા હતાં તે આપનાં જ રાણી મીનળદેવી હતાં. આપને ખાતરી ન થતી હોય તે આપ રાણુજીને પૂછી જુઓ. રાજા મીનળદેવીને મળે. પેલી વીંટી જોઈ અને એને સંતોષ થયો કે, પિતાના દ્વારા અકાર્ય નથી થયું. મંત્રીને એણે ખૂબ ધન્યવાદ આપ્યા: મંત્રીશ્વર ! તમે ન હેત તે મારું શું થાત? મારા હાથે અકાર્ય થઈ ગયું હોત તો....ઓહ! હું મારા મહાન પૂર્વજોની કીતિ પર મસીને કૂચડે ફેરવનારે જ થઈ જાત ને! જરા વિચાર! અહીં જરા વિચારો કે, કણે રાજાને ભગવાનના શાસનને સ્પર્શ થયો નથી; કુળાચારના ધોરણે જ કાર્ય
