________________ અપૂર્ણ બરબર પૂર્ણ! કાલીદાસ અને ભવભૂતિ મહાકવિ કાલીદાસ અને ભવભૂતિ બેઉ એક વાર ચોપાટ ખેલવામાં એવા મશગુલ બની ગયા કે, સમી. સાંજના શરૂ થયેલી એમની બાજી વહેલે મળસ્કે પૂરી થઈ પ્રભાતના આગમનને વધાવવા આવેલી ઉષાના ભરભાંખળા અજવાળાને જોતાં જ ભવભૂતિ બેલી ઊઠયા : વાહ ! મિત્ર, આપણે એપાટમાં ઠીક રાતને પસાર કરી નાખી હ ! કાલીદાસે તરત જ પસાર કરવાની વાતને વિરોધ કરતાં કહ્યું : ના, આપણે રાતને પસાર કરી નથી, રમતના રસમાં રાત વહી ગઈ છે. આપણે રાતને પસાર નથી કરી. રાત પસાર થઈ ગઈ છે. સામાયિકમાં પણ સમયને પસાર કરવો પડે એવું ન થવું જોઈએ. એ પસાર થઈ જ જોઈએ, અને એ રીતે કે આપણને એના પસાર થવાની ખબર પણ ન પડે ! તે સામાયિક દયાન માટે છે. આધ્યાત્મિક વિચારણા માટે છે. જ્યાં ઓછારા ત્યાં સુખ! નમિરાજાને મંત્રીએ કહ્યું કે, મહારાજ ! રાણીઓએ કંકણ ઓછાં ક્ય, માટે અવાજ ઓછો થયેલ છે. પણ આ વાત પર મિરાજ વિચારણામાં ચડે છે : જ્યાં ઓછાશ ત્યાં સુખ. કેવું સરસ સૂત્ર છે ! “જ્યાં ઓછાશ ત્યાં સુખ” ! એથી વિરુદ્ધ બાજુનું સૂત્ર તમે શોધી કાઢે ? જ્યાં પદાર્થોની ભરમાર, ત્યાં દુખ ! આપણી મૂળ વાત
