________________ જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા આવી ગઈ : “અપૂર્ણઃ પૂર્ણતામેતિ, પૂર્યમાણતુ હોયતે.” નમિરાજા “જ્યાં ઓછાશ ત્યાં સુખ”ના સૂત્ર પર ઊંડી વિચારણા કરવા લાગ્યા. અને આ બધા બાહ્ય પદાર્થોની વળગણમાંથી મુક્ત થવાને નિર્ણય એમણે માંદગીની પથારી પર લઈ લીધો ! અને ત્યાગના પંથે ભણી, શારીરિક સ્વસ્થતા થયે, પ્રયાણ આરંભી પણ દીધું! સાધુના ને શ્રાવકના વિચાર એક સરખા ! નમિરાજાની આ વિચારણા તમને સહેજે હચમચાવી નાખે છે ખરી ? નમિરાજાનું સૂત્ર હતું. જ્યાં ઓછાશ ત્યાં સુખ. તમારું સૂત્ર શું છે ? એથી ઊલટું તે નથી ને ? સભા : એવું જ છે, સાહેબ! ન ચાલે એવું. શાસ્ત્રોએ કહ્યું છે કે, અવિરતિ સમ્યગુદષ્ટિ, દેશવિરતિધર (શ્રાવક) અને સર્વવિરતિધર (સાધુ) ત્રણેનું લક્ષ્ય એક જ છે. ત્રણે મોક્ષને પામવા માટે કટિબદ્ધ બન્યા છે. એટલે, શ્રાવક અને સાધુના આચારમાં જ ફરક છે; વિચારમાં નહિ ! અમારા વિચાર જેવા જ તમારા વિચાર હેવા જોઈએ. અમારા ને તમારા વિચારોમાં ફરક હોય તે ચાલે નહિ. ચાલી શકે નહિ. અમને ત્યાગમાં સુખ લાગે. તમને પણ એમાં જ લાગવું જોઈએ. નમિરાજાનું જે સૂત્ર હતું, એ સૂત્ર તમારું બની જવું જોઈએ. પૂર્વધર મહષિ ઉમાસ્વાતિ મહારાજે કહ્યું છે કે,
