________________ વિરોધાભાસ જગ! હતા; ગેવિન્દ્રના નહિ ! એટલે જેને જે હાથમાં આવ્યું, તે બધા ઘરભેગું કરવા માંડ્યા. થોડા સમયમાં બધું સફાચટ થઈ ગયું ! ગોવિન્દ પંદર-સોળ વર્ષનો થયે ત્યાં સુધી તો એણે વાસણ-કૂસણ વેચીને ગાડું રેડવ્યું; પણ પછી તે વાસણ ફૂસણે ગણ્યા-ગાંઠા રહ્યા. ગોવિન્દ બહુ ચાલાક છોકરો હતે. એણે પરિસ્થિતિનો તાગ કાઢો. એને લાગ્યું કે, હવે એણે પરદેશ જવું જોઈએ. અને પોતાના ભાગ્યને વિકસાસવું જોઈએ. અહીં આ રીતે રહેવાને કઈ અર્થ નથી. આ બાજુ, ગોવિન્દના પિતા બહુ સમજુ હતા, અને પહેલાં ચાલી આવતી પ્રણાલિકા મુજબ, પિતાના ધનનો એક ભાગ - જે કરોડો રૂપિયાનો થાય - નિધાન રૂપે પિતાના ઘરની પાછળના એક વંડામાં દાટી ગયા હતા અને જૂના ચોપડામાં એની નોંધ પણ કરી હતી. વિદેશ જવા માટે તૈયાર થયેલા ગોવિન્દના હાથમાં, ભાગ્યયોગે આ ચોપડે આવી ગયે. નિધાનની વાત વાંચતાં જ એ તે ખૂબ આનંદિત થઈ ગયો. એણે તરત જ દટાચેલું નિધાન બેદી કાઢયું અને પિતાની જેમ પૂર્વવત્ પેઢી જમાવી.. આ નાનકડી કથા આપણને શું કહી જાય છે? પિતાના ઘરને આંગણે જ ખજાનો દટાયેલે છે એ વાત વાંચતાં જ પેલા છોકરાને આનંદ આનંદ થઈ ગયો હતો, તેમ
