________________
(૨૯)
ખંડ મે, ળજે છે ૧ વનમાં એક મોટું સરોવર હતું, તેમાં ઘણું પાણી તથા કમળે પણ ધણુ હતાં, તેના કાંઠા ઉપર એક બહુજ ઉંચુ, સિધુ, અને મને હર વૃક્ષ હતું. ૨ તે ઝાડ ઉપર ઘણું હસ રહેતા હતા, તેને મારવા વાસ્તે પારધિ ઘણું મેહેનત કરતું હતું, પણ તેને કેાઈ લાગ ફાવે નહીં પણ એટલામાં તે ઝાડના થડના મૂળમાં એક વેલાને અંકુરો ઉગતે જોવાથી મોટે હંસ બધા હસોને કહેવા લાગે છે કે જે
ચંચુપુટે કરી અંકુર છે, તે તમને સુખ થાય, વધતી વધતી એહજ વેલના, થાસે તુમ દુખદાયરે. ક. ૪ તરૂના હંસ હસ્યા સવિ તેહને, બિકણ માટે તું વૃદ્ધરે; એમ સાંભળી મન કર્યું તેણે, પામસે આપણું કીધુ. ક. ૫ કાળે વધી તે સબલી વેલડી, જઈ લાગી તરૂ સાસરે તે વ્યાધ ચડિયે તે અવલંબીને, નાખ્યો પાસ જગી રે. ક. ૬ હસે, તમે આ વેલના અંકુશને જે તમારી ચાચાએ કરી હમણાં જ કાપી નાખશે, તે તમે સુખી થશે અને જે આ વેલને વધવા દેશે, તે તે તમને જ દુઃખદાઈ થઈ પડશે કે ૪ છે. ત્યારે તે સઘળા હસે તે વૃદ્ધ હંસની હાંસી કરી કહેવા લાગ્યા કે, તું ડોકરે તે મહાબીકણ છે, તે સાંભળી તે હસે મૌન ધરી વિચાર્યું કે, તેઓ પિતાનું કરેલું ભગવશે ! ૫ છે ત્યાર પછી કેટલેક વખત ગયા બાદ તે વેલડી વધીને છેક વૃક્ષના મથાળા સુધી પહોંચી, ત્યારે તે પકડીને શિકારીએ તે ઝાડ ઉપર ચડીને જાળ પાથરી | ૬ |
ચુણ કરીને સાંજે હંસ સઘલા, પાસે પડીયા આયરે આકંદ કરતારે પૂછે વૃદ્ધને, છુટણ તણે ઉપાય. ક. | ૭. જેવન મદ મતવાળા મુરખ જે, નવ માન્યું મુજ વય; તેહ તણાં ફલ એ છે પ્રત્યક્ષ, દેખો આપણે નયણરે. કo | ૮ | અણજાણે અથવા પરમાદે, કારજ વિણઠું સંભારે; પછે પ્રયાસ હોયે વિફલ સાલો, જલ ગેયે બાંધી પાળરે. કમલા પછી સંધ્યાકાળે તે સઘળા હસે ચણીને આવ્યા, અને ઝાડ ઉપર બેસતાં જ જાળમાં લપેટાઈ જવાથી રૂદન કરતા ત્યાંથી છુટવાને ઇલાજ પેલા વૃદ્ધ હંસને પુછવા લાગ્યા છે. ૭ છે ત્યારે તે વૃદ્ધ હસે કહ્યું કે, તમેએ તે વખતે જુવાનીના મદમાં રહી મારું વચન માન્યું નહીં, તે હવે તેનું આ પ્રત્યક્ષ ફળ નજરોનજર જોઈ
છે ૮ છે જે કામ અજ્ઞાનપણાથી અને આળસથી નાશ પામે છે, તેના ઉપર સુધારવાને પાછળથી મહેનત કરવી તે પાણી ચાલી ગયા બાદ પાળ બાંધવાની માફક ફેકટ છે . ૯ દિન વચને બોલે એ દાદાજી, તમે છો બુદ્ધિ નિધાન; દયા કરી નિજ બાળક ઉપરે, દીજે વંછિત દાનરે. કo | ૧૦ |
