________________
૧૭
શ્રી અનંતનાથ પરમાત્માનું સ્તવન નિગોદના ભવોમાં રખડ્યા જ કરે છે. પરમાત્માને દેખવા માત્રથી ગીતાર્થ ગુરુઓની નિશ્રામાં રહીને તેમને બરાબર જાણવા માત્રથી તેમના પ્રત્યેનો પક્ષપાત જામવાથી આશ્રવની અને બંધની ચાલ તુટી જાય છે. અને સંવરભાવની વૃદ્ધિ થાય છે.
સમ્યત્વ ન આવ્યું હોય ત્યાં સુધી ૭૦-૩૦-અને ૨૦ કોડાકોડી સાગરોપમની સ્થિતિવાળાં કર્મો આ જીવ બાંધતો હોય છે. એટલે કે આશ્રવ અને બંધ વિશેષ પ્રમાણમાં હોય છે. તે જ જીવ સમ્યત્વ પામ્યા પછી પરમાત્મા પ્રત્યે દષ્ટિ જામવાથી અંત:કોડાકોડી સાગરોપમથી વધારે કર્મબંધ કરતો નથી. એટલે આશ્રવ અને બંધ અટકી જાય છે અને જુનાં કર્મોને તોડવાની તથા નવાં કર્મો હીન હીન જ બાંધવાની નિર્જરા અને સંવરની ચાલ વૃદ્ધિ પામે છે.
તથા પરમાત્માનાં દર્શનમાત્ર કરે છતે તેમના તરફનો પક્ષપાત જામવાથી તેમના કહેલા તત્ત્વો તરફની રૂચિ અને યથાર્થ ભાન થવાથી તેને અનુસરતું આચરણ આવવાથી સમ્યગ્દર્શન, સમ્યજ્ઞાન અને સમ્યફચારિત્ર રૂપી રત્નત્રયીની વૃદ્ધિ થવા લાગે છે.
તથા આવા ગુણોની વૃદ્ધિ થવાથી મોહની ધૂણી દૂર થાય છે. તેથી અધ્યાત્મદશા પ્રગટ થતી જાય છે. વૈરાગ્યની વાસના વૃદ્ધિ પામે છે અને તેનાથી આ જીવ ઉપર ઉપરના ગુણસ્થાનકો ઉપર આરોહણ કરનાર બને છે આ રીતે આ આત્મામાં વિશેષ પરિવર્તન થાય છે. આત્મદશા મૂળથી બદલાતી જાય છે. | ૪ || મીઠી હો પ્રભુ, મીઠી સુરત તુઝ દીઠી હો પ્રભુ, દીઠી રુચિ બહુમાનથી જી ! તુઝ ગુણ હો પ્રભુ તુઝ ગુણ ભાસન યુક્ત, સેવે હો પ્રભુ, સેવે તસુ ભવ ભય નથી જી. || ૫ ||
