________________
સહજમલ હાસ અને ભવ્યત્વભાવને વિકાસ,
અને પૂજન, શુભ વિકલ્પ અને નિર્વિકલ્પ, ગારંભ અને
ગસિદ્ધિ, સત્તશુદ્ધિ અને સર્વાતીતતા, પુરુષાર્થ અને સિદ્ધિ, સેવક અને સેવ્ય, કરુણાપાત્ર અને કરુણાવંત વગેરે સાધનાની સઘળી સામગ્રી રહેલી છે. ઈરછા, જ્ઞાન અને ક્રિયાને સુંદર સુમેળ હોવાથી આત્મશક્તિના વિકાસ માટે પરિપૂર્ણ સામર્થ્ય તેમાં રહેલું છે. તે કારણે શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કેઘણો સારું છે, અનrs વીવો જ જળના નવા तइयाविते पढंता, एसुच्चिय जिण नमुक्कारो ॥
કાલ અનાદિ છે, જીવ અનાદિ છે અને જિનધર્મ પણ અનાદિ છે, તેથી આ નમસ્કાર અનાદિ કાળથી ભણુતે આવ્યું છે અને અનંત કાળ સુધી ભણાશે અને એ ભણનાર તથા ભણાવનારનું અનંત કલ્યાણ કરશે. સહજમલને હાસ અને ભવ્યત્વભાવને વિકાસ.
કર્મના સંબંધમાં આવવાની જીવની પોતાની જગ્યતાને સહજમલ કહેવાય છે અને મુક્તિના સંબંધમાં આવવાની જીવની ચેશ્યતાને ભવ્યત્વ સ્વભાવ કહેવાય છે. દરેક જીવની ચોગ્યતા ભિન્ન ભિન્ન હોય છે, તેને તથા ભવ્યત્વ કહેવાય છે,
સહજમલ હાસ અને તથાભવ્યત્વને વિકાસ ત્રણ સાધનાથી થાય છે. તેમાં પહેલું દુષ્કૃતગહ છે, બીજુ સુતાનુમોદન છે અને ત્રીજું અરિહંતાદિ ચારનું શરણગમન છે.
દુષ્કતગહીને પ્રતિબંધક મુખ્યત્વે રાગદોષ છે, સુકતાનુંમેદનને પ્રતિબંધક દ્રષદેષ છે અને શરણગમનને પ્રતિબંધક
