________________
૨૧૨
અનુપ્રેક્ષા
સધાય છે, કેમ કે જેનું શરણ ગ્રહણ થાય છે, તેઓને સહજમલ સર્વથા નાશ પામ્યો છે અને તેઓનું તથાભવ્યત્વ પૂર્ણ પણે વિકાસ પામ્યું છે.
સહજમલ તે પર–પુદ્દગલના સંબંધમાં આવવાની શક્તિ છે. દુષ્કૃત માત્ર તે શક્તિનું પરિણામ છે.
તે શક્તિનું બીજ જ્યારે બળી જાય છે, ત્યારે પરના સંબંધમાં આવવાની ઈચ્છા માત્રને વિલય થાય છે.
પરને આધીન એવા સુખને પામવાની ઈચ્છા નષ્ટ પામવાથી સ્વાધીન સુખને પામવાની ઈચ્છા વિકાસ પામે છે, તે જ તથાભવ્યત્વભાવને વિકાસ છે.
સ્વાધીન સુખને પામેલા શરણ અચિંત્ય શક્તિશાળી છે. તે પરાધીન સુખની ઈચ્છાને નાશ કરાવી, સ્વાધીન સુખની ઈચ્છાનો વિકાસ કરાવી, અંતે સ્વાધીન સુખને સંપૂર્ણપણે પમાડીને જ જપે છે.
અનાદિ નિગદમાંથી જીવને બહાર કાઢનાર શ્રી સિદ્ધ ભગવંત છે. તેઓનું ઋણ પિતાને માથે ધારણ કરનાર તેઓનાં સુકૃતનું નિરંતર અનુમોદન કરે છે. તે ઋણ જ્યાં સુધી પિતે ચૂકવી શક્તો નથી, ત્યાં સુધી પોતાના તે દુષ્કતની ગહ કરે છે.
શ્રી સિદ્ધ ભગવંતના ઉપકારરૂપી સુકૃતને અને સંસારમાં રહીને પોતે અનેકને અપકાર કરે છે, તે રૂ૫ દુષ્કૃતને જે
નિરંતર યાદ કરે છે, તેને સાચું સુકૃતાનુદન અને સાચું --*, દુષ્કૃતગર્વણ થાય છે.
