________________
૧૩૦
અનુપ્રેક્ષા ભગવાનની આજ્ઞાનું આરાધન એ બહુમાનગર્ભિત એક પ્રકારનું પરમાત્મ-મરણ જ છે. તેથી ભગવાનનું નામગ્રહણ અને પ્રતિમાપૂજન પણ ભગવાનની આજ્ઞાના આરાધનરૂપે કર વાનું હોય છે. આજ્ઞાન આરાધનમાં આજ્ઞાકારકનું બહુમાન ગર્ભિત સ્મરણ રહેલું છે, તેથી તે સમાપત્તિનું સરલ સાધન બને છે.
ભગવાનના સ્મરણને અને લિઇ કર્મને સહઅનવસ્થાન લક્ષણ (એકી સાથે બને ભેગાં ન રહી શકે તે) વિરોધ છે. જ્યાં બહુમાનગર્ભિત ભગવસ્મરણ હોય, ત્યાં સંસારશ્રમણના કારણભૂત ક્િલષ્ટ કમ ટકી શકતાં નથી. ભગવતસ્મરણ મિથ્યા મેહનો નાશ કરીને આત્માના શુદ્ધ સ્વરૂપની સાથે એકતાનું ભાન પેદા કરાવે છે.
મંત્રાત્મક બે પદે. “નારિ સર–નિષા |
રમામિ સવ્યા છે. વર્ણ-૧૬ અર્થભાવના – “જિનસ્વરૂપ પ્રાપ્ત થયેલ સર્વને હું નમુ છું, કેમ કે તેઓ તરફથી મને અનુગ્રહ પ્રાપ્ત થાય છે, કે જે અનુગ્રહ વડે હું મારા જિનસ્વરૂપને પામું છું. જિનસ્વરૂપને પામવામાં મારાથી થતાં પ્રમાદ, અજ્ઞાન અને મિથ્યાત્વને હું નિંદું છું. મારા તે અપરાધને સર્વ જીવો પાસે હું નમાવું છું. સર્વ જીવોને જિનસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ માટે આલંબનરૂપ થવામાં થતા વિલંબ અને વિશ્વરૂપ મારા અપરાધેની હું ક્ષમા માગું છું. સર્વ જી મારા તે અપરાધને ખમે--મને ક્ષમા આપો.”
