________________ શ્રેષ્ઠિપુત્રનું આવી બન્યું : કહીને રાજા ગયો દરબારમાં. અહીં પેલો પાછો સ્ત્રીના વેશે નીચે ઊતર્યો એટલે તરત જ દરવાન કહે છે, “ઊભા રહો, ચાલો મહારાજા પાસે. તમને બોલાવ્યા છે.' આ ગભરાયો કહે છે, “મારું શું કામ છે એમને ?" કામ-બામ અમે જાણતા નથી. કહી ગયા છે કે એમને મારી. પાસે લઈ આવો.” બસ ખલાસ ! સમજી ગયો કે, “રાજા અહીં આવી ગયો લાગે છે. કદાચ એને ખબર પડી ગઈ હોય. હાય ! હવે શું થશે ?' છાતી ધબડક ધબડક ધડકવા લાગી, શરીર કંપવા લાગ્યું, ટાંટિયા પૂજે છે; “પણ હજી કાંઈ બચાય છે ?' એ આશામાં કહે છે. “પણ હમણાં મારે કામ છે પછી મળીશ.” દરવાન કહે છે, “ના, હમણાં જ આવવું પડશે.' પરંતુ મારે નથી આવવું.” તો અમે પકડીને લઈ જશું માટે સીધેસીધા ચાલો.” હવે ? જોયું કે “તાણાતાણમાં આબરૂ જશે. માટે સીધેસીધા જવું. પરંતુ ત્યાં પોલ ઉઘાડી પડશે તો? હાય ! આ તો રાજા, આ ભયંકર ગુનાની કેવીય સજા કરે ?' સજાના વિચારથી ધ્રુજી ઊઠે છે ! આખા સામે લાલપીળાં ખડાં થઈ જાય છે ! પાપ કરતાં રાચ્યો-માથ્યો છે એ યાદ કરતાં અતિશય કમકમી ઊઠી આવે છે. મનને થાય છે કે, “આ ક્યા હું ઉન્માદે ચઢ્યો ? ઘેર શું દુઃખ હતું ? હે ભગવાન મારું શું થશે ?...' વિષય એ વિષયચિંતામાં ચડેલા પામર પ્રાણીને એ વખતે સૂઝતું નથી કે આનાં કટુ પરિણામ કેવાં આવશે, પણ પરિણામ આવીને ઊભાં રહેતાં સંતાપનો પાર નથી રહેતો ! દરવાન કહે છે, “ઊભા શું રહ્યા છો ? ચાલો છો કે તાણીએ ?' અનોખો વાર્તાસંગ્રહ 22
