________________ પછી સત્ત્વ પર મિથ્યાજ્ઞાનનું આવરણ ચડી ગયું કે, “આ સંથારામાં મુનિઓના પગની ધૂળ સહન કરવાનું આપણું ગજુ નહિ. આપણે તો ઘરે જઈ આરામથી પલંગમાં પોઢીશું.’ આ નિર્ધાર કરી પ્રભુને જણાવવા આવ્યા. દયાળુપ્રભુએ એને જીવે આના કરતાં અનંતગુણાં વેઠેલાં નરકનાં દુ:ખ સમજાવ્યાં. મેઘકુમારે પોતે પૂર્વના જ તિર્યંચ હાથીના ભવે નાના સસલાને બચાવવા અઢી દિવસ એક પગ ઊંચો રાખેલ, તેમજ કારમાં ભૂખ-તરસ અને અકળામણ સાથેના મૃત્યુ સુધીનાં દુઃખ વેઠેલ એ બધું યાદ કરાવ્યું, જેના ફળરૂપે આ ઉચ્ચ ભવ મળ્યો, ઊંચા સુખ મળ્યાં, ઉપરાંત સર્વત્યાગની પુણ્યવૃત્તિ મળી તો હવે આટલા મામુલી કષ્ટમાં શું કામ કાયર બનવું? શું કામ મહાત્માની તારણહાર પવિત્ર ચરણરજને સ્પર્શનેન્દ્રિયના પાપે કષ્ટરૂપ માનવી ?' એ સમજાવ્યું. પ્રભુએ શું કર્યું ? સત્વ આપ્યું ? ના, સમજુતી આપી. પ્ર. પણ સમજુતી એ જ સત્ત્વ ને ? ઉ. ના, તો તો લ્યો આ જ સમજુતી તમને ન મળી ? મળી, તો પછી સત્ત્વ મળી ગયું, હવે ઊઠો છોડો સંસાર. કેમ નથી છૂટતો ? કહો, સમજુતી મળી. પણ સત્વ નથી પ્રગટ્યું. તો સમજી રાખો, સત્ત્વ બહારથી ક્યાંયથી નથી મળવાનું. અંદરમાં ભંડારી મૂકેલું પડ્યું છે, મોખ હોય, ને આ સમજ હોય, તો એને બહાર પ્રગટ કરો. મેઘકુમારે એ કર્યું, જોયું. સત્વ વિકસાવવા વિચારણા : “હેં? જનાવરના અવતારે આટલા બધા ડહાપણવાળો અને સાત્વિક, તે અહીં હવે ઊંચા માનવ અવતારે અને પ્રભુને પામીને મૂઢ થાઉં? કાયર બનું? ના, જરાય નહિ ?' એ વિચારે છે, કે તોડી નાખું આ ઇન્દ્રિયોની વિષયાસકિતનાં પાપને. હાથીના અવતારે દયા ખાતર સ્વેચ્છાએ મરણાંત કષ્ટ ઉઠાવી લેનાર હું એનો એ જ છું. હવે તો ભગવાન મળી ગયા છે. ભગવાન મળી ગયા પછી ભવના ફેરા અનોખો વાર્તાસંગ્રહ
