________________ પેલો મોટો ભાઈ સાંજના આવીને જુએ છે તો ભાઈ સૂતેલો છે. પહેલાં તો એ સમજે છે કે મરી ગયો હશે. પરંતુ પાસે જઈ જોયું તો નસકોરાં બોલે છે. એને થયું કે, “આ શું?' ભાઈને એ જગાડે છે ત્યાં ભાઈ આળસ મરડી બેઠો થાય છે, ને મોટાભાઈને ખુશ થતો પૂછે છે, ભાઈ ! આજે વૈદે કેવી સરસ દવા આપી કે મારો વ્યાધિ તદ્દન મટી ગયો લાગે છે ! મને હવે કશી વેદના નથી. કેટલીય રાતો ઊંઘ વિના ગયેલી, તે આજે મને ઘસઘસાટ ઊંઘ આવી ગઈ !' મોટો ભાઈ કહે, “ભાઈ ! ખરેખર તું દવા બધી ખાઈ ગયેલો !' આ કહે, “હા હા હા, એમાં પૂછવાનું શું ? ત્યારે તો આ દરદ ગયું લાગે છે.” જો ભઈલા ! આ દવા વગેરે નહોતી આપી; હું જ બજારમાંથી લઈ આવેલો.” ઓહો ! તો તો મોટાભાઈ ! આટલા દિવસ કેમ મને રિબાતો રાખ્યો ? પહેલાં જ લાવવી હતી ને ? શું પહેલાં ખબર નહોતી ?' મોટો ભાઈ હસે છે. પેલો પૂછે છે, “કેમ હસો છો? શું હું અજુગતું બોલ્યો ?' મોટાએ ખુલાસો કર્યો, “ભાઈ રે ! તને પહેલાં શું લાવી આપું ? આ તો મેં તારી ભયંકર અસહ્ય પીડા જોઈ તને એમાંથી છૂટકારો મળે એટલા માટે બજારમાંથી અફીણ લાવીને તને આપેલું, તારું મૃત્યુ થાય તો સારું જેથી પીડાથી બચે. પણ ભગવાનની કૃપા કે અફીણે તારા રોગનું ઝેર જ સાફ કરી નાખ્યું, ઝેર ઝેરને મારે એવું થયું.' નાનો ભાઈ કહે છે, “ઓહો ભાઈ ! તમે કેટલા બધા ઉપકારી કે મારો રોગ મટાડી મને નવું જીવન આપ્યું ! બોલો, મોત માટે ઝેર આપનારો ઉપકારી ? કે ભયંકર અપકારી ?' આવો સવાલ એમ જ પૂછો તો શો જવાબ આપો ? અપકારી જ ને? પણ અહીંઆ પ્રસંગે વિશેષને લઈને નાનો ભાઈમોટાને મહાઉપકારી અનોખો વાર્તાસંગ્રહ Teo
