________________ મોટર વગેરનું પુણ્ય ન મળ્યાને શું રોઉં? એવા પુણ્યથી શું? પુણ્ય મળેલી બંગલા-બગીચા વગેરે આમ જે સુખ ભોગવાય એ કાંઈ સદ્ગતિ અને પુણ્યાઈ અપાવનાર નથી. ત્યારે પુણ્ય સામગ્રીથી જે ધર્મ થાય એ સદ્ગતિ અને પુણ્યાઈ અપાવનાર છે.' જોજો, આજના કાળે ચારેકોર જડની બોલબાલા બોલાઈ રહી છે. તેથી અજ્ઞાન મધ્યમ માણસ એનાથી લહેવાઈ જઈને દીનતા સેવે છે કે આપણને પુણ્યની ખામી તે આપણી પાસે લાખ-બે લાખ રૂપિયા નહિ, બંગલો નહિ!અને અજ્ઞાન સુખી માણસ પણ જડની બોલબાલામાં લહેવાઈ જઈ એમ માને છે કે આપ ને પુણ્યનો સારો યોગ છે. વેપારપૈસા ટકા-બંગલો વગેરે ઠીક મળી ગયું છે. ભલે ને એને શહેર બહાર રહેતો હોઈ એટલા મંદિર કે સાધુ મહારાજનો યોગ ન મળ્યો હોય ને તેથી એવી સાધના ન થતી હોય, પણ એમાં કાંઈ એને પુણ્યની ખામી નહિ દેખાય. આ આજની ભૂલામણી છે. માટે સાવધાન રહેવા જેવું છે. જડાનંદીઓ ભલે જડના આનંદની બોલાબાલા કરે, આપણે તો જીવનની કિંમત ધર્મ-સાધના પર આંકવાની અને માનવાની છે. અરિહંતપદની ઉપાસના કરવી છે ? તો તો અરિહંત પ્રભુમાં એકાકાર થવું જોઈએ. પણ એ ત્યારે જ બને કે દુન્યવી સુખોને તુચ્છ લેખીએ. નહિતર તો એ સુખો એવા છે કે પોતે માલદાર લાગી પોતાનામાં જીવને એકાકાર બનાવે. પછી અરિહંત પ્રભુમાં એકાકાર બનવાને મન જ તૈયાર ન હોય. સુખલાલ શેઠની આ સ્થિતિ છે. વેપાર-ધંધામાં એને મધ દેખાય છે, તેથી એમાં એ એકાકાર છે. પત્નીએ અનેકવાર સાધુ મહારાજ પાસે જવા કહ્યું છતાં એ તરફ દષ્ટિ જ નથી. આચાર્ય કુનેહથી શેઠને બોલાવે છે : એક્વાર એવું બન્યું કે નગરમાં એક વિદ્વાન સાધુ મહારાજ શત્રુંજય તીર્થ ભેટ્યાની કદરદાની - સુખલાલ શેઠનું દષ્ટાંત 115
