________________ ગયા, પણ હજી મળે એમ છે ને ? ચાલો લેવા,” એ મોટું મૂચ્છનું પાપ છે. પછી દાન કરે એ સુકૃત કમાઈ ખરી. પણ મહામૂર્છાની પાકમાઈ સાથેની. જ્યારે પહેલેથી મૂચ્છ પર ભારે કાપ એ મોટી સુકૃતકમાઈ છે, માટે જ લાખોનું દાન કરનાર શ્રાવક કરતાં સાધુ ઊંચા છે, કેમકે એમણે સદંતર મૂર્છા ત્યાગ કર્યો છે. પેલા શેઠે પરિગ્રહપરિમાણથી મૂચ્છત્યાગનું વ્રત લીધું. પછી એ ચ સાચી કમાણીનું હૂંફમાં નિરાંતે ઊંધ્યા પરંતુ સવારે જુએ છે તો ભંડાર ભેદી રીતે ભરાઈ ગયો છે, હવે શું કરવું ? હવે તો એ જંગી રકમ કરેલા પરિગ્રહપરિમાણની બહારની હતી, એટલે કાયદેસર રખાય નહિ અને શેઠને ખપતી પણ નથી, તેથી બીજો વિચાર શાનો કરવાનો ? એ જ દિવસે એનો દાનમાં ફેંસલો. નવ દિવસ નવો ભંડાર, નવું દાન : એટલું બધું દાનમાં ઉછાળીને શેઠ-શેઠાણી ઓર ખુશ થયા છે કે, “વાહ ! આ પણ ઠીક પુણ્યાનુબંધી પુણ્યનો થોક કમાવવાનો અવસર મળ્યો !' વળી પાછો રાતના ગેબી રીતે ભંડાર ભરાઈ ગયો ! તો પછીના દિવસે એનો દાનમાં નિકાલ કરી નાખ્યો ! એમ નવ દિવસ ચાલું અને શેઠ-શેઠાણીને પુણ્યાનુબંધી પુણ્યના અને દાનસંસ્કારના ગંજના ગંજ ખડકાયા, બંનેને આ સુકૃતસંપત્તિ ભરચક કમાઈ લેવાની મળી એનો પારાવાર આનંદ છે. લક્ષ્મીદેવીનું પુનઃ દર્શન : પેલો વિદ્યાપતિ શેઠ, તિજોરીમાં નવ દિવસ સુધી ધન ભરાતું જાય છે, એને સાચી સંપત્તિરૂપ નહિ ગણતાં એનું સંપૂર્ણ દાન કરી રહ્યો છે. એ દાનને સંપત્તિ તરીકે કમાયાનું માની રહ્યો છે. એનો આનંદ છે, પરંતુ નવમા દિવસની રાત્રીએ લક્ષ્મીદેવીએ સ્વપ્નમાં દર્શન દઈ કહ્યું. શેઠ ! તમે રોજનું રોજ ભલે બધું દાનમાં દઈ દો છો પરંતુ એમાં તો ઉચ્ચ ભરચક પુણ્ય ઊભું થઈ ગયું ને એ પુણ્યથી હું તમને બંધાઈ આત્મસંપત્તિની કમાણી પર વિધાપતિ શેઠની કથા 129]
