________________ પણ જીવન છે, કેઈ પ્રસંગો આવે. ત્યાં ટકશો ?' “અરે ! એમાં શું ટકવું છે ? થોડું જ કાંઈ મીઠાઈ વિના મરી જવાય છે ?' ‘પણ લાલચ તો લાગે ને ?' આજનું તમારું સાંભળ્યા પછી હવે મનને એના પ્રત્યે એવી ધૃણા થઈ ગઈ છે કે કદી લલચાઉં નહિ. કહો ના કહો, પણ ઉપદેશ તો આપે પંદર દિવસ પહેલા ય ખૂબ વરસાવેલો, પરંતુ આજે કોણ જાણે કેમ, પણ ઉપદેશથી હૈયું ભરાઈ ગયું છે. શું કારણ મહારાજ?' સંન્યાસી કહે છે, “કારણ કહું ?' “કહો જરૂર કહો, ગંભીર રાખવા જેવું હશે તો ગંભીર રાખીશ.” સંન્યાસીનો ઉપદેશ : “જુઓ ભાઈ ! વાત એમ છે કે તે દિવસે જ્યારે તમે પૂછ્યું કે ઉપદેશ સચોટ યુક્તિસર છતાં અસર કેમ થતી નથી ? ત્યારે મેં તમારી દષ્ટિ પડતી મૂકી મારી દષ્ટિથી વિચાર કર્યો કે મારામાં કોઈ કસૂર છે ? ઉપદેશમાં તો કસૂર હતો જ નહિ, પૂર્વ મહર્ષિઓનું કહેલું કહેવાનું હતું, એમાં શી ખામી કહેવાય ? પરંતુ મેં મારા જીવન પર દષ્ટિ નાખી. મેં જોયું કે મહર્ષિઓ પહેલાં તો મને જ કહી રહ્યા છે કે, અસ્થિરમાં ઠરે એ સ્થિરમાં ન કરી શકે. ' હે જીવ! વિચાર તો એ કર કે જીવન એટલે શું ? જીવવું અર્થાત ખાલી શ્વાસોશ્વાસ લેવા, શું એનું નામ જીવન છે? એટલું જ હોય તો ધમણમાં ને તારા જીવનમાં શો ફરક છે ? અથવા ખાવું-પીવું એ શું જીવન છે ? એમ હોય તો તો કીડામકોડાના જીવવા અને તારા જીવવામાં શો ફરક? * મીઠાઈ ત્યાગ માટે વિચારવા 9 મુદા ત્યારે જો માનવજીવન એ કોઈ ઉચ્ચ ક્રિયામાં જીવવાનું છે, તો પછી ખાવાપીવાની ક્રિયાને એવું મહત્ત્વ શા માટે આપે છે કે જેથી સ્વોપદેશ પ્રથમ પછી પરોપદેશ - સંન્યાસીની કથા - 101
