________________ ઊંચે દાટવામાં ઊંચે જવાનું થાય, નીચે દાટવામાં નીચે. વસ્તુપાલ આનો ભાવ સમજ્યા નહિ, મૂંઝાયો કે, “ઊંચે વળી ક્યાં દટાતું હશે ? અને તે પાછું સૌ જુએ છતાં એમાંથી લઈ શકે નહિ એ કેમ બને ?" એટલે પૂછે છે, “તમે શું કહેવા માગો છો ?' - અનુપમા કહે, “જુઓ આપણે સિદ્ધગિરિ જઈએ છીએ, તો ત્યાં એના શિખર પર દાટો, અર્થાત્ આનાથી ત્યાં જીર્ણોદ્ધાર કરાવો, કે નૂતન મંદિર બનાવરાવો. એને સૌ કોઈ જોઈ શકશે, પણ એમાંથી કશું ચોરી શકશે નહિ. આપણા માટે એ મહાન સુકૃત મૂડી થશે. બાકીનીચે જમીનમાં દાટશોતો પરિગ્રહમહાપાપની મૂડી થશે. મફતમાં મળ્યું છે એના ઉપરે ય શી મમતા કરવી ?" દાટીને યાત્રાએ જતાં દુર્દશા કેવી ? : વસ્તુપાળ આ સાંભળીને સ્તબ્ધ થઈ જાય છે કે “અહો ! કેવો ઉચ્ચ વિવેક ! જમીનમાં દાટેલું કોને ખબર કે સલામત રહ્યું કે નહિ? અને મૂચ્છ તો રહ્યા જ કરે કે, “આપણી પાસે સારું દાટેલું છે. પછી ગિરિરાજપરયાત્રામાં આપણે ભલેને આદીશ્વરદાદાની હજુરમાં હોઈએ, છતાં ત્યાં આ વિકલ્પ આવવાનો સંભવ છે કે દાદાની યાત્રાના પ્રારંભે જ મફતમાં ઠીકમાલ મળી ગયો, ને સારી જગ્યાએ દાટ્યો છે એટલે ચિંતા નથી. વળી કદાચ એમ પણ મનમાં ભયનો વિચાર આવવા સંભવ છે કે “કદાચ આ માલ કોઈ ઉઠાવી તો નહિ જાય ?" આ કેવી દુર્દશા ? પરિગ્રહનું કેવું મહાપાપ કે, જે ગિરિરાજ પર અનંતા આત્માઓએ સર્વસંગનો ત્યાગ કરી મોક્ષ સાધ્યો, એવા પરમ પાવનકારી તીર્થાધિરાજને ભેટવાનું મળે ત્યાં ય આ પરિગ્રહસંગની લોથ જપવા દે નહિ? એનો સંગ ત્યા પણ દિલને મીઠાશ લગાડે ! તો પછી તીર્થાધિરાજ સિવાય બીજે તો એ પરિગ્રહ સંગની મીઠાશથી બચવાનું ક્યાં રહ્યું? ત્યારે એ પરિગ્રહસંગનું પાપ એ કેવું ખંધુ પાપ ? કેવું મહાપાપ ? શત્રુંજય તીર્થ ભેટ્યાની કદરદાની - સુખલાલ શેઠનું દષ્ટાંત 109
