________________ પણ તંગ થઈ ગયો. એના ય અનાજના ભંડાર ખૂટવા આવ્યા. ભારે મૂંઝાયો “શું કરવું ?' કોઈકે સુઝાડ્યું, “મહારાજ પાટણમાં જગડુશાના અનાજના કોઠાર છે, એમાંથી મંગાવી લો.” રાજા એ આ સાંભળી કંઈક રાહત અનુભવી, માણસ મોકલ્યો; પણ પેલા કોઠારના સંભાળનારા કહે છે, “માફ કરજો સાહેબ ! જગડુશા શેઠના હુકમ વિના અમારાથી કાંઈ જ આપી શકાય નહિ.' પેલો કહે, “પણ અમારે ફક્ત નથી જોઈતું. પૂરા પૈસા લઈને આપવાનું છે.” આ કહે છે, “અમને તો માત્ર ગરીબોને આપવાનો અધિકાર છે, વેચવાનો નહિ.” હવે શું કરે? રાજા ન્યાયી છે, ધાડપાડુ નથી. માણસે આવીને આ ખબર આપ્યા એટલે તરત એણે કચ્છમાં જગડુશા પાસે માણસ મોકલ્યા. અન્ન તો પ્રાણ જેવા છે, એના વિના કેમ ચાલે ? માણસો જગડુશાને કહે છે, “ગુજરાતના મહારાજને અનાજની જરૂર છે. તો પાટણના તમારા ભંડારમાંથી અનાજ અપાવો; નાણાં જે લેવાં હોય તે લો.” જગડુશા ઉત્તરમાં શું કહે છે જાણો છો ? અહીં આપણી એ વાત આવે છે કે - તમારી પાસે પરમાત્માનું શું છે ? તમારા કબજાની કઈ વસ્તુ ઉપર પરમાત્માનું લેબલ છે ? અહીં પૂછો, પ્ર. પણ પરમાત્માની માનીએ તો તે વસ્તુ પછી અમારાથી ભોગવાય કેમ ? ઉ. જુઓ સારો મુનીમ હોય, શેઠનો માનીતો હોય, તો અવસરે કોઈ હવા ખાવાના સ્થળે આવેલા એ જ શેઠના બંગલામાં જઈને હવા ખાવા માટે એને રહેવાનું મળે છે. ત્યાં શેઠનો બધો સરંજામ, યાવત સુકૃતના સેવનનો આનંદ ચાને દાનવીર જગડુશા - જગતના તાત 37,
