________________ ન વધનારાએ દશ હજાર ખરચ્યા ! ડોળીવાળાએ પાંચ રૂપિયા ના વધવા માટે પૂછતાં એણે એમને કહ્યું: “એ રૂપિયા મારા નહોતા. મારા આદીશ્વરદાદાના હતા, તે એમના જ ખોળે જાય ને ?' ધન મારું નહિ, મારા ભગવાનનું. જૈન એટલે ? એને મળેલું જિનનું હોય. તમારે ત્યાં પરમાત્માનું કાંઈ છે ? કાયા ? ધન ? દીકરો ? કાંઈ નહિ ? કૈક સુખી માણસો ફરિયાદ કરે છે ? ગામમાં દેરાસર નથી !' ઘરમાં રાખને ! જગ્યાં ક્યાં ? બંગલો છે, એમાં જગ્યા નથી ? પાંચ લાખની આસામી શું એને કોડ ન થાય કે - આખા ઘરમાં તો પરમાત્મા નહિ પણ ખૂણેય નહિ? છતી શક્તિએ જે ઘરમાં પરમાત્માનો વાસ નહિ, એ તે ઘર છે? એ મરીને ભૂતની યોનિમાં કેમ ન જાય ? એ જ ઘરનું ભૂત ! એ ઘર ભૂતિયું ઘર થાય ! ભૂતબૂત કાંઈ ન માનનારાને આજે એવા ભૂતોએ લમણામાં ચખાડેલા છે, તમારું ઘરનું કેસરે ય પરમાત્માનું છે ? ના ! પોતાની વાટકી કેસરની ભરાણી હોય, ડબ્બીમાં કેસર હોય, બાજુમાં કોઈ એકલું સુખડ ઘસીને જતો હોય, “લ્યો ભાઈ ! વાપરો કેસર. એ પ્રભુનું જ છે, ચઢાવો પ્રભુને, સાથે શું બાંધી જવું છે ?" જેટલું પ્રભુચરણે ગયું એ જ તારશે. બાકી તો મારનારું છે.” આ કહેવાની જિગર છે ? કહેવાની જિગર નથી. થોડું કેસર ય પરમાત્માનું નથી. મારવાડીના પોતાના રૂા. પાંચ ! અને રૂા. દશ હજાર દાદાના હતા ! પરમાત્મા ભક્તિ, એના માર્ગની સાધનોની ભક્તિ, એના સંઘની ભક્તિ, ઉપરાંત બીજાનાં સુકૃત્યોની પેટ ભરીને અનુમોદના, આ તમામ જીવનને એવું મસ્ત બનાવે છે કે અંતપર્યત સુવાસ આવે. આપણી દરેક વસ્તુ ઉપર પરમાત્માનું લેબલ : પણ આ ક્યારે બનવાનું છે? આપણને મળેલું, આપણા ક્બજાનું એ ખરેખર આપણું નહિ પણ પરમાત્માનું માન્યું હોય, હૈયે લખી રાખ્યું હોય ત્યારે. જ્યાં આપણી ગણાતી વસ્તુ પર નજર પડે, ત્યાં અનોખો વાર્તાસંગ્રહ 34
