________________
अवश्य वेदवा योग्य भावकमनी प्रवृत्ति प्रमुख जे विरक्त आत्माने रतिपणु छे ते सर्वत्र शुभ वेदनी ज वर्ते छे. ॥ १४ ॥ अतश्चाक्षेपकज्ञानात् कांतायां भोगसन्निधौ ॥
न शुद्धिप्रक्षयो यस्माद्धारिभद्रमिदं वचः ॥ १५ ॥ मायाभस्तत्त्वतः पश्यन्ननुद्विग्नस्ततोद्रुतंः ॥ तन्मध्ये न प्रयात्येव यथा व्याघातवर्जित ॥ १६ ॥
अर्थ-एही ज कारण माटे स्वरूप ज्ञानना अभ्यासे करी अथवा अन्य वस्तुयें करी अन्य वस्तुनुं पूर, ते क्षेपक कहेवाय; ते क्षेपकपणु जेने नथी तेनुं नाम अक्षेपक कहियें; एहवो अक्षेपक ज्ञानवंत निश्चय भावनुं ग्रहण करनारो ते पुरुष जो कांता जे स्त्री तेना भोगने सन्मुख प्रवर्त्ततो होय, तो पण तेहनी शुद्धिनो प्रकर्ष रीते क्षय न थाय; एटले ज्ञानशुद्धि ते कर्मक्षयर्नु कारण छे एबुं हरिभद्रसरिनुं वचन छे ॥१५ ।। परमार्थ दिशाथकी सर्व संसारने इंद्रजाल समान देखतो थको अनुद्वेग दशामां वर्ते, जेहने कामभोगमा उद्वेग नथी ने राग पण नथी ते तेणे करी तेमां तन्मयपणुं न करे, ते निर्विघ्नपणे यथायोग्ये मोक्षे ज जाय छे ॥१६॥ भोगान् स्वरूपतः पश्यंस्तथा मायादिकोपमान् ॥
भुंजानो पि ह्यसंगः सन्प्रयात्येव परं पदं ॥ १७ ॥ भोगतत्त्वस्य तु पुनर्न भवोदधिलंघनम् ॥ मायोदकदृढावेशस्त्तेन यातीह कः पथा ॥ १८ ॥
अर्थ-जे प्राणी शब्दादिक भोगने परमार्थ दिशायें जोतो थको इंद्रजाल समान जाणे ते विषयादिकने भोगवतो पण
