________________
वैराग्य विषयाधिकारविषयेषु गुणेषु च द्विधा भुवि वैराग्यमिदं प्रवर्त्तते॥ अपरं प्रथम प्रकीर्तितं परमध्यात्मबुधैर्द्वितीयकं ॥१॥ ___अर्थ-पृथ्वीने विषे विषयमा अने गुणमा ए बेहु प्रकारे वैराग्य प्रवर्ते छे. तेमां विषय वैराग्य तो अमुख्यपणे कह्यो छे. बीजो अध्यात्मभावयुक्त गुण वैराग्य ते मुख्यपणे जाणवो ॥१॥ विषयाउपलंभगोचरा अपि चानुश्रविकाविकारिणः ॥ न भवति विरक्तचेतसां विषधारेव सुधासु मन्जतां ॥२॥ __अर्थ-जे विषय वैराग्य छे ते प्राप्तिगोचरपणे वर्ने छे, पण निश्चथी ज्ञाता पुरुष ते रूपरसादिकने विष आसक्ति करे नही. जे विरक्त चित्तवाला ते अविकारी थकाज होय, केमके जे अध्यात्मरूप अमृतधाराने विषे मन्जन करता होय तेहने विषनी धारा शुं करनार छे ? अर्थात तेहने कांइ विषनी धारा पीडा करी शकती नथी ॥२॥ सुविशालरसालमंजरीविचरत्कोकिलकाकलीभरैः ॥ किमु मायति योगिनां मनो निभृतानाहतनादसादर॥३
__ अर्थ-जे योगीश्वर अनहद नादे सहित छे, ते योगमार्गे करीने सर्व देहरंध्रपुरीने " अर्हपद " अथवा " सोहं " पद अथवा ॐकार ध्वनि मनमां धरे छे, तेनो ब्रह्मद्वारे जे नाद ऊठे छे तेनुं नाम अनहद नाद कहिये, तेणे करी जे युक्त छे तो तेवा योगीश्वरनुं मन भली विस्तारवंती आंबानी मंजरीने विषे विचरती जे कोकिला तेना मनोहर शब्द सांभलीने शुं मग्न थशे ? अर्थात् नहीं ज थशे ॥ ३॥
