________________
७६
विना लोक देखादेखीये क्रिया करे अथवा उपयोगशून्य थका जे क्रिया करे ते अन्योन्यानुष्ठान छे ॥ ९ ॥ एटले लोकनी रीत विना अने सूत्रनी तथा गुरुना वचननी अपेक्षा विना उपयोगशून्यपणे जे कांई करतुं तेनुं नाम ओघसंज्ञा छे ॥ १० ॥ शृद्धस्यान्वेषणे तीर्थोच्छेदः स्यादितिवादिनां ॥
लोकाचारादरश्रद्धा लोकसंज्ञेति गीयते ॥ ११ ॥ शिक्षितादिपदोपेतमप्यावश्यकमुच्यते ॥
द्रव्यतो भावनिर्मुक्तमशुद्धस्य तु का कथा ! ||१२||
अर्थः – जो अत्यंत शुद्ध मार्ग खोलवा जइए, तो तीर्थनो उच्छेद थाय, माटे लोकना आचार उपर आदर - श्रद्धा करवी, जेम चाले तेम चालवा दीजे, एहवां वचन बोलता जे लौकिक आचारे प्रवर्त्ते तेनुं नाम लोकसंज्ञा छे ॥ ११ ॥ अने शिक्षाग्रहण, आसेवन तथा पदसंपदाये सहित भावशून्यपणे जे आवश्यक करे ते पण द्रव्य आवश्यक कयुं छे, तो जे अशुद्ध करे तेनी तो शी वात कहिये १ ॥ १२ ॥
तीर्थोच्छेदभिया हंताविशुद्धस्यैव चादरे || सूत्रक्रियाविलोपः स्याद्गतानुगतिकत्वतः ॥ १३ ॥ धर्मोद्यतेन कर्त्तव्यं कृतं बहुभिरेव चेत् ॥
तदा मिथ्यादृशां धर्मो न त्याज्यः स्यात्कदाचन ॥ १४ ॥
अर्थ ः तीर्थनो उच्छेद थाय, तेना भयथी अशुद्ध क्रियाने विषे गाडरीया प्रवाहनी पेरे गतानुगतिकपणे आदर करतां कांह परमार्थ जाणे नहीं अने ज्ञानक्रियानो नाश करे ॥ १३ ॥ वली धमर्ना अर्थी थइने एम कहेशो के जे घणा जन