________________
१५८ यत्र योगसमाधानं कालोऽपीष्टः स एव हि ॥ दिनरात्रिक्षणादीनां ध्यानिनो नियमस्तु न ||२८||
अर्थ - स्थिरयोगवालाए गाममां अने विशेषे करीने वगडामां तथा वनमां जिहां चित्त समाधीमां रहे ते स्थानके ध्यान करवुं ।। २७ ।। जे वखत योग स्थिर रहे ते काल रुडो समजवो; पण ध्यानवालाने दिवस अथवा रात्रीनो नियम नथी ॥ २८ ॥ यैवावस्था जिता या तु न स्यावधानोपघातिनी ।
तया ध्यायेन्निषण्णो वा स्थितो वा शयितोऽथवा ॥ २९ ॥ सर्वासु मुनयो देशकालावस्थासु केवलं ||
प्राप्तास्तन्नियमो नासां नियता योगसंस्थिता ||३०||
अर्थ - ध्यानवंत मुनिने जे अवस्थाये, जे ठेकाणे अने जे वेलाये ध्यानने व्यवघात न लागे ते ठेकाणे, ते वेलाये, ते रीते बेठा, ऊभा अथवा सूता ध्यान कर ।। २९ ।। सर्व देशकाल अवस्थाने विषे रह्या जे, मुनि तेने कांई नियम नथी, केमके ते नियतपणे योगमां स्थिर रह्या छे ।। ३० ।।
वाचना चैव पृच्छा च परावृत्यनुचितनं ॥
क्रिया चालंबनानीह सडमीवश्यकानि च ॥ ३१ ॥ आरोहति दृढद्रव्यालंबनो विषमं पदं ॥
तथा रोहति सद्ध्यानं सूत्रायालंबनाश्रितः ॥ ३२ ॥
अर्थ – वाचना, पृच्छना, परावर्त्तना अने अनुप्रेक्षा ए धर्मनां आलंबन इहां कहां, ते अवश्यकरणी छे ॥ ३१ ॥ जे प्राणी खरी वस्तुनो आलंबक छे ते प्राणी कठण ठेकाणे पण जेम चडे तेम जे जैन सूत्रादिकनो आलंबक छे ते प्राणी रुडे ध्याने पण चढे ॥ ३२ ॥
