________________
જેમ ફેકી દીધો ને ભયથી ધ્રુજતા મિત્રો પ્રત્યે વિજ્યી સ્મિત નાખ્યું. તે દેવે ફરીને વિકરાળ રાક્ષસનું રૂપ લીધું. તેને પણ બાળ મહાવીરે પંજો મારી આપબાપડ કરી જમીન ચાટતે. કરી નાખે. વિરાટતા પાસે અલ્પનું શું ગજું? અલ્પ ગમે તેટલો દેડધામ અને ભપકાદાર દેખાવ કરે, પણ વિજ્ઞાન અને ગણિતની દષ્ટિએ અલ્પ અલ્પ જ રહેવાનું. આટલું પણ તેને નાનપણમાં મારી શકે તે તે મહાન છે. માત્ર મારતાં જ આવડવું જોઈએ. દેડકે ભેંસ જે થવા જાય તે તે ફાટી જશે-હાલી જ નહીં શકે. ખોડંગતા ખોડંગતા લટાર મારવી તે જુદી વસ્તુ અને મારવું તે જુદી વસ્તુ છે. પલાંઠી મારવી તે જુદી વસ્તુ છે અને બિરાજવું તે જુદી વસ્તુ છે. નાનકડું અલ્પ તેની મર્યાદા તેડીને મહાનતાની આમ પ્રતિસ્પર્ધા કરે ત્યારે તે શુદ્ધ મહાનતા એક ઘૂંટ પાસે મગફળીના પેતરા જેવા સરી પડે.
શુદ્ધતા અને મહાનતાને વિગ્રહ અનાદિથી ચાલ્યો આવે છે. ખરું પૂછો તે એ વિગ્રહ એક પક્ષે છે. શુદ્ધ પગ ઉછાળે છે, હાથ ઉછાળે છે, ઉછાળી ઉછાળીને ચીસ નાખે છે, પણ મહાનતા તે શાંત છે, સુમધુર છે. મહાનતાનું લક્ષણ એ છે કે તેની છાયામાં શુદ્ર તેની શુદ્ધતા સહજપણે છોડી દે છે. જ્યાં અન્ય કઈ રગમાં માથું બેસી ભયનું જીવલેણ કે કંપન છુપાવે છે ત્યાં મહાવીર હસે છે અને જીવવાના સર્વ ભયના ચૂરેચૂરા કરે છે અને દુનિયાને છે, “ભય ન પામે, તમે વિરાટ છો, વીર છે, સર્વ શક્તિશાળી છે; તમને કેણ ડરાવશે? કોણ હરાવશે? જુઓ, આંખ ખોલે અને ત્રાડ નાખે, સિંહગર્જના કરે. જુઓ, સર્વ ભયે તમારા ચરણ ચૂમી તમારી રહેમનજર માટે જમીન પર આળેટી રહ્યા છે.
ઝેરી નાગ પણ તમને શું કરશે, જે તમે તમારી આંખેમાંથી ઝેર કાઢી નાખશે અગ્નિની વિષજવાળા પણ તમારા
