________________
(૯૬)
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરવ એને પડછા પણ ન લેવાય. બધા પ્રત્યે દયા ગુજારી શકાય પરંતુ જે ભગવદ્રોહી કે શાસનદ્રોહી હેય તેના પ્રત્યે આપણે કદી દયા દાખવી શકીએ નહિ માટે હું તમને આદેશ કરું છું કે એ પાપાત્માને તમે આ દેવકમાંથી હમણાં ને હમણાં જ ભારે તર્જનાપૂર્વક તગડી મૂકો.”
આટલું કહીને સૌધર્મેન્દ્ર સંગમક પાસે જઈને તેને ડાબા પગથી જોરદાર લાત મારી. ત્યાર પછી બીજા પણ સુભટ અને દેવેએ તેને ધક્કા માર્યા, મુક્કીએ મારી, દેવીઓએ કટુ શબ્દો સંભળાવ્યા. આમ સહુથી તજના પામતે, તિરસ્કારાતે તે સંગમક દેવલેકમાંથી બહિષ્કૃત થયે.
સંગમકની માત્ર દેવી-પત્નીએ ઈન્દ્રની આજ્ઞા મેળવીને તેની સાથે જઈ શકી. સહુ મેરુ પર્વતની ચૂલામાં જ પિતાનું શેષ જીવન પૂર્ણ કરશે.
ગુરુ-શિષ્યના સૂમ સાહજિક અને વિનામૂલક સંબંધ વિના સાધના કેઈ પણ પ્રકારે શક્ય નથી. જે એમ કહે કે મારે ગ્ય ગુરુ નથી તે પ્રચંડ અહંકારી છે. શિષ્યત્વ તૈયાર કરે ! ગુરુ બારણું ખટખટાવતા સામા આવશે. “મારા ગુરુ બેઠા છે અને હું ઉપયોગ મૂકું ? ગૌતમસ્વામીએ આવી વિનમ્ર ચિંતવના કરી જીવનમાં ક્યારેય ઉપયોગ મૂક્યો નથી. ભગવાનને જ પ્રશ્નો પૂછયા છે. ભગવાનના મુખેથી વધુમાં વધુ વાર ગૌતમનું નામ નીકળ્યું ! આદર્શ ગુરુના આદર્શ શિષ્યનું આ કેવું પરમ સૌભાગ્ય ! ગુરુની આજ્ઞા થતાં એ શ્રાવક આનંદને મિચ્છામિ દુકકર્ડ આપવા સામા ગયા. એ ઘમંડ ન કર્યો કે ભગવાનને હું મુખ્ય શિષ્ય! એક શ્રાવકની સામે પગલે ક્ષમા માગવા જાઉં? ગામમાં શું વાત થશે? ભગવાનનું રાતદિન પડખું સેવ્યું તેનું આ ફળ ભગવાને મને આપ્યું ? આ ગુરુ મારા માનસિક બંધારણને ફીટ (ft) નહિ થાય. ગુરુ મારે બદલવા પડશે. ગેસને સ્ટવ ચાલ્યો તો ઠીક નહિ તે દુકાનદારને પાછે, એવી વીસમી સદીની મનોદશા ત્યાં નહતી.
