________________
[૧૨]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ સત્ય હકીકતની જાણ થઈ ત્યારે તેને ચિત્તમાં ભારે વ્યથા ઉત્પન્ન થઈ તેને અહં ભયંકર રીતે ઘવાયે. એણે તે જ પળે પ્રભુ વીર સાથે મુકાબલે કરી લઈને “સાચે સર્વજ્ઞ કેણ છે? તેને નિશ્ચય કરી લેવાને સંકલ્પ કરીને તૈયારીઓ શરૂ કરી.
ટૂંક સમયમાં જ ૫૦૦ શિષ્યો સાથે ઇન્દ્રભૂતિએ ભારે આડંબરપૂર્વક સમવસરણ તરફ પ્રયાણ કર્યું.
સમવસરણની સમૃદ્ધિ, વિરપ્રભુનું જોતાંની સાથે નામ અને ગોત્ર) દઈને બેલાવવું અને પિતાના મનને અતિ ગુપ્ત સંદેહ પ્રગટ કરીને તેનું તે જ વેદપંક્તિઓ દ્વારા સમાધાન કરી આપવું....આ પ્રત્યેક ઘટનાથી ઈન્દ્રભૂતિ વધુ ને વધુ મહાત થત ગયે. એના અહંકારની કાળમીંઢ શિલાના ચૂરેચૂરા થઈ ગયા.
પ્રભુના ચરણોમાં પડી જઈને તેણે પિતાના સઘળા અપરાધની ક્ષમા યાચી; અને દીક્ષા આપીને શિષ્ય કરવા વિનંતી કરી.
જગદ્ગુરુ પ્રભુ વિરે તેના ૫૦૦ શિષ્ય સહિત દીક્ષા આપી. ઇન્દ્રભૂતિને ચારિત્રનાં ઉપકરણે કુબેરે લાવીને આપ્યા અને ૫૦૦ શિષ્ય માટે દેવે ઉપકરણ લઈ આવ્યા.
ત્યાર બાદ કમશઃ અગ્નિભૂતિ વગેરે વિપ્રે પણ પિતપિતાના શિષ્ય પરિવાર સહિત ત્યાં આવ્યા. તે બધાય ઇન્દ્રભૂતિની જેમ પિતાને સર્વજ્ઞ માનતા હતા. તે બધાયને એકેકા વિષયમાં જ સંદેહ હતે.
પ્રત્યેકના સંદેહનું જગદ્ગુરુએ નિરાકરણ કર્યું અને સહુએ પિતાના શિષ્ય પરિવાર સહિત દીક્ષા લીધી.
આમ અગિયાર મહાપંડિત, ચતુર્દશ વિદ્યાપારગામી વિએ પિતાના કુલ ૪૪૦૦ શિષ્યો સાથે દીક્ષા લીધી.
એ જ વખતે ચંદનબાળા પ્રભુ વીરને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થવાની રાહ જોતી; સંયમધર્મને કૈવલ્યપ્રાપ્તિ બાદ સ્વીકાર કરવા તલસતી હતી. તેણે આકાશમાં દેવના ગમનાગમનથી
