________________
[૨૨]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ કાન ઉપર સજજડ રીતે હાથ મૂકીને દોડતા દોડતે પસાર થઈ
તે પણ એને બાપડાને ક્યાં ખબર હતી કે આ દોડવાની ક્રિયા જ તારા કાનમાં પ્રભુની દેશનાના શબ્દો પેસાડી દેવાનું અને જીવન પરિવર્તન લાવી મૂકવાનું કામ કરવામાં મુખ્ય ભાગ ભજવવાની છે?
એક દી એ રીતે દેડતાં એના પગે કાંટે વા. જોરદાર રીતે પગમાં ખૂંપી ગયે. બેસીને કાઢયા વિના કોઈ ઉપાય ન હતા. અન્યથા હવે ચાલી શકાય તેમ ન હતું.
નિરુપાયે ચાર બેઠે. હાથેથી કાઢવામાં વાર તે લાગે જ ? તે વખતે જ તેના કાનમાં પરમાત્માની દેશનાના દેવના સ્વરૂપ અંગેના કેટલાક શબ્દો તેના કાને પડી ગયા. જેમાં પ્રભુએ કહ્યું હતું કે, “દેવેની આંખ મટકું મારતી નથી, તેઓ ધરતીથી ચાર આગળ અદ્ધર ચાલતા હોય છે, ગળામાં પડેલી પુષ્પની માળા જીવનકાળમાં કરમાતી નથી” વગેરે.
પિતાની પ્રતિજ્ઞાને આ રીતે ભંગ થવાથી રૌહિણેયને ઘણું દુઃખ થયું પણ તે લાચાર હતે.
એક દી' તે મગધના મહામંત્રી અભયકુમારના છટકામાં સપડાઈ ગયો. તેની પાસે ચોર તરીકેની કબૂલાત કરવામાં જ્યારે અભય બધી રીતે નિષ્ફળ ગયા ત્યારે તેને ઊંઘાડી દઈને ચારે બાજુ દેવલેકનું વાતાવરણ સર્યું. દેવાંગના જેવી કુમારિકાઓને સજી.
તે ઊઠયો ત્યારે જાણે કે તેને તાજો જ દેવલેકમાં જન્મ થયે હોય તેમ તેને દેવાંગનાને પાઠ ભજવતી સ્ત્રીઓએ વધાવ્યું. પછી તેમણે તેને પૂછયું કે, “તમે શાથી અમારા સ્વર્ગમાં જન્મ લીધે? તમે કરેલાં સુકૃત્ય અને દુષ્કૃત્યેનું વર્ણન કરે.”
- રોહિણેયને આ નાટકમાં ભારે શંકા પડી ગઈ હતી, તે વખતે તે સ્ત્રીઓ વગેરે ખરેખર દેવાંગના છે? તે જાણવા પરમાત્માનાં વચને કામે લગાડ્યાં. અરે ! આ સ્ત્રીઓની આંખો તે મટકા મારે છે; વળી તે ધરતી ઉપર જ ઊભી છે.રે ! કઈ કલમ અહીં તે લાગુ થતી નથી!” રોહિણેય મને મન બે લી ઊઠ્યો. તે એકદમ સાવ પથઈ ગયું. પછી તે નાટકમાં તે ય ભળે અને બધાને