Book Title: Tribhuvan Prakash Mahavir Dev
Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust

View full book text
Previous | Next

Page 238
________________ રોહિણેય ચાર ત્રિલેકગુરુ ધરતીને ખોળો ખૂંદતા હતા. વધુ ને વધુ ભવ્ય છ પામે તે માટે નગરમાં જ વિહાર ન કરતા; કસબાઓમાં, રે! ભયાનક ખીણ-પ્રદેશનાં ગામડાંઓમાં ખેડૂત પ્રજાના વસવાટોમાં (દ્રોણમુખમાં) પણ વિહાર કરીને પહોંચતા, અને તે તે પ્રજાને તેમની કક્ષા મુજબને ઉપદેશ દેતા. આથી જ મિથ્યાષ્ટિ લેકે માં ભારે સન્નાટ ફેલાઈ ગયું હતું. રે! તેમના ઘરમાં પેસી જઈને કેક ઘર લૂંટી જતું હોય તે તેમને આભાસ થતું હતું. સરળ પરિણામી ની વાત જુદી; અને કઠોર પરિણતિવાળા આત્માએની વાત જુદી. એ સમયે રાજગૃહી નગરી પાસે આવેલા વૈભારગિરિની એક ગુફામાં લેહખુર નામને–જેનું નામ લેતાં રેતાં બાળકે શાન્ત થઈ જાય એ નામચીન એર હતે. મરતી વખતે એણે પિતૃભક્ત રૌહિણેય નામના પિતાના પુત્રને પ્રતિજ્ઞા કરાવી હતી કે ભૂલેચૂકે પણ મહાવીરનું વચન તેણે સાંભળવું નહિ ! હાય! જ્યારે આ ધરતી ઉપર પ્રભુ સાક્ષાત્ સદેહે-વિદ્યમાન હતા ત્યારે આવા માવતરે જે પાક્યા હોય તે આ હડહડતા કળિયુગમાં તે તેવી ઘટનાનું શું આશ્ચર્ય થાય? પણ કર્મનાં ગણિત અકાય છે. એમાં એક મીંડાની ય ભૂલ ક્યારેય આવી નથી. એ જ ભવમાં જે રૌહિણેય પરમાત્મા મહાવીરદેવને શિષ્ય બનીને ઘોર તપસ્વી થઈને સ્વર્ગ સંચરવાનું કર્મના ચેપડે જડબેસલાક લખાઈ ચૂક્યું હતું તેને વળી આ પ્રતિજ્ઞા ! રૌહિણેયને જવા-આવવાને જે રસ્તે હતું ત્યાં જ પ્રભુના સમવસરણની રચના થઈ હતી. રેજ ત્યાંથી પસાર થતે એ ચેર

Loading...

Page Navigation
1 ... 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270