________________
[૨૮]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહારવીદેવ વળે. અનેક દાવપેચ કરીને અંતે તેણે વૈશાલી ઉપર વિજય મેળવ્યું. 'મહારાજા ચેટક અનશન કરીને મૃત્યુ પામ્યા. હલ્લ અને વિહલ્લ દૈવી સહાયથી પ્રભુ વાર પાસે પહોંચી ગયા અને વૈરાગ્યથી વાસિત થઈને તેમણે દીક્ષા લીધી. અરણ્યના એકાંતમાં રહીને ઘેર તપ કરતાં કુલવાળુક મુનિની વિજય પામવામાં સહાય લેવા માટે કુણિકે તે સાધુનું વેશ્યા મેલીને પતન કરાવ્યું. તેના દ્વારા જ વૈશાલીની રક્ષા કરતા મુનિસુવ્રતસ્વામીજીની પ્રતિમાવાળા સ્તૂપને કાવાદાવાથી તેડાવીને ખેદાનમેદાન કરી નાખવામાં આવ્યું.
ન જાણે આવે તે કેટલું ય વિનાશ થયે; કેટલી ય રમત રમાઈ! અત્યંત કાળા અક્ષરે આ આખે ઈતિહાસ લખાયે.
સવાલ એક જ છે કે પ્રભુ મહાવીરદેવ તે કાળમાં આ ધરતી ઉપર સદેહે વિચરતા હતા, તે તેઓ કાંઈ જ કરી ન શક્યા? કુણિકને આ અઘેર સંહાર કરતા અટકાવી ન શક્યા? કણિકે તે એ પરમકૃપાળુ પરમપિતાના અદ્દભુત અને અજોડ નગર-પ્રવેશ મહેત્સ કરાવ્યા હતા! તે શું પ્રભુએ તેને કેમ સમજાવ્યો નહિ?
બસ...એનું જ નામ ભવિતવ્યતા. પરમપિતા પિતાના જ્ઞાનપ્રકાશમાં આ અઘાર સંહારનું નિશ્ચિત નિર્માણ જોતા હતા....
જે નિશ્ચિત નિર્માણ છે તેને કઈ જ મિથ્યા કરી શકતું નથી. નાખુદ પરમપિતા પરમાત્મા પણ નહિ.
એ, પદ્માવતી! તારા જ પાપે આ અઘાર સંહાર થયે ને?
એ, જડ પુદ્ગલ! તારા પ્રત્યેના રાગે જ પદ્માવતીની બુદ્ધિ બગડી ને?
એ, જીદ ! તારા સંકજામાં આવીને જ કુણિકે આ કામ કર્યું ને?
ઓ, ભવિતવ્યતા! તેંજ પ્રભુ વરની ઉપસ્થિતિમાં ય આવે
