________________
[૧૪]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ તમને તીર્થની અનુજ્ઞા છે.' એમ કહીને ઇન્દ્રભૂતિ આદિ મુનિએના મસ્તક ઉપર ક્રમશઃ તે ચૂર્ણ નાખ્યું, એ પળે દેવેએ અતિ આનંદમાં આવી જઈને તે મુનિવરો ઉપર ચૂર્ણ અને પુષ્પની વૃષ્ટિ કરી. આમ અગિયાર મુનિઓની ગણધર પદ ઉપર પ્રતિષ્ઠા કરી. ત્યાર બાદ પાંચમા ગણધર સુધર્માનું શેષ ગણધરોથી વધુ આયુષ્ય હોવાના કારણે તેમને સર્વ મુનિઓના અગ્રેસર પદે સ્થાપીને શાસનની ધુરા સંભાળવાની અનુજ્ઞા કરી.
ત્યાર બાદ સાધ્વી ચંદનબાળાઓને પ્રવર્તિની પદે સ્થાપિત
કર્યા.
ચારે બાજુ આનંદ આનંદ વ્યાપી ગયે. દેવે અને માનવ સહુ ભાવવિભોર બનીને નૃત્યાદિ કરવા લાગ્યા.
એક પછી એક દશ્ય અપૂર્વ હતું. સંજયની સંયેષ્ટિ તે એ દશ્યની આરપાર ઊતરી જઈને ઘણું તત્વ લઈ આવતી.
પિતાના શિષ્ય અને દરેક વાત સમજાવતા. એની તમામ જિજ્ઞાસાને તે સંતોષતા.
“વત્સ! અજ્ય!” સંયે કહ્યું, “આ ઇન્દ્રભૂતિને અહંકાર પણ જેને કે લાભદાયી નીવડ્યો ! પેલા કૌશિકે પ્રભુને બચકું ભર્યું તે તેનું ય કામ થઈ ગયું !”
શૂલપાણિ પણ મારીને ય ફાવી ગયે.
પ્રભુની કેવી કરુણા! મારે તે ય માલ મેળવે અને પ્રભુએ પણ કેવી કમાલ કરી ! ચૌદ ચૌદ વિદ્યા ભણીગણીને એકદમ તૈયાર થઈ ગયેલા પંડિતેને જ ઝપાટામાં લીધા ! એકડે એકથી ભણાવવાની તે જાણે પંચાત જ ન રહી. એક પેલું મિથ્યાત્વનું શલ્ય એમનામાં પેસી ગયું હતું તે ભારે હોશિયારીથી ખેંચી કાવ્યું ! બસ કામ પતી ગયું.
