________________
સુરાધમ સગમક
(૯૫)
પામીને આ આત્મા અનંત 'સારમાં ડૂબી જશે! હું કાંઈ જ કરી શકીશ નહિ !
એ મારે ઉપકારી ! અને હું એને ! ! ! શ્રમણાના અંતસ્તલમાં વહી જતી આ મહાકરુણા જ આંસુ બનીને આંખેામાં ઊભરાઈ હતી. એ આંસુભરેલી આંખો જોતાં અજય અને સય પણ રડી પડયા. ત્યાં દૂર ઊભા ઊભા જ મહાકરુણાના સ્વામીને કેડિટ કેટ વંદના કરવા લાગ્યા.
આ બાજુ સંગમક સુધર્મ સભાના દ્વારે આવીને ઊભે. સૌધમેન્દ્ર એના આગમનની જ રાહ જોતા હતા. પરમાત્માના એ એ પરમભક્ત હતા. જેણે પ્રભુને કારમી પીડા આપી છે એને માફ કરી દેવા જેવી મુનિસુલભ ક્ષમા ધારણ કરવાની તેમનામાં તાકાત ન હતી; તેમ તૈયારી પણ ન હતી. ભક્તયામાં રહેલા ભગવત પ્રત્યેના રાગ, આગ બનીને સ`ગમક ઉપર ફરી વળે તે સિવાય ખીજું કશું ય સંભવિત ન હતું. ખરેખર તેમ જ બન્યુ. પ્રવેશદ્વારે સ`ગમકને જોતાં જ ક્રોધથી બેબાકળા બની ગયેલા સૌધર્મેન્દ્રે છ છ માસથી દીન, હ્રીન અને ઉદાસીન બની ગયેલા દેવાને ઉદ્દેશીને રાડ નાંખીને કહ્યુ, એ, દેવાત્મા ! આ પ્રવેશદ્વારે આવીને ઊભેલે સ`ગમક ! પાપી ! કર્માં ચંડાળ ! એનુ' મુખ જોવામાં ય આપણને ચીકણાં કર્યાં બધાય એવે! સુરાધમ !' સૌધમેન્દ્રનાં અંગે કેપથી કાંપતાં હતાં; હાઠ ધ્રુજતા હતાઃ આંખો લાલચોળ થઈ હતી. એમની આંખોમાંથી આંસુની ધાર વહી જવાની પળે જાણે સાવ પાકી ગઈ હતી ! તેમણે આગળ વધીને કહ્યું, આ પાપીએ, આપણા સ્વામીને, ત્રણલાકના નાથને ત્રાસ આપવામાં લેશમાત્ર પાછું વાળીને જોયું નથી, જરાક પણ દયા દાખવી નથી. એણે ઘણા માટેા-અક્ષમ્ય કોટિના અપરાધ કર્યાં છે. પણ એને જો અનંત સંસારના પરિભ્રમણના પણ ભય લાગ્યા નથી તા મારા ભય તા શું લાગવાના હતા ? આવા અધમાધમ આત્માને આપણી સાથે રહેવા તે ન જ દેવાય પણ
