________________
[૨]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ વસુમતીના ઉત્કૃષ્ટ વિનય અને લજજાદિ ગુણના કારણે ધનાવહ શેઠ, મૂળા શેઠાણી-સઘળા ય પરિવારનું તે પ્રિયપાત્ર બની ગઈ. વસુમતીના શબ્દોમાં ચંદનથી પણ ઝાઝેરી શીતલતા હતી. તેથી તેને સહુ “ચંદના” કહીને બોલાવવા લાગ્યા.
પણ કર્મરાજાને તેના આવા સુંદર સમયની ઈર્ષ્યા જાગી. તેણે ત્રાગું કર્યું અને ચંદના કારાગારમાં જાણે કે પુરાઈ ગઈ પણ સબુર! કાળી વાદળીને પણ જેમ વીજની રૂપેરી રેખા હોય છે તેમ આવી ભયંકર આક્તની પાછળ પણ એક અતિ ભવ્ય ઈતિહાસનું સુવર્ણાક્ષરે આલેખન થવાનું હતું. ના..ચંદનાને પણ તેની ખબર ન હતી, ગંધ સુધ્ધાં ન હતી.
બન્યું એવું કે યૌવનને પામેલી ચંદનાએ એક દી દુકાનેથી ઘરે આવેલા પાલક પિતા ધનાવહના પગ ધેનાર કોઈ સેવક હાજર નહિ હેવાથી પિતાજીના નિવારવા છતાં તે જ તેમના પગ છેવા માટે ઉપસ્થિત થઈ. પગ ધોતી વખતે જ તેને અંડે સરક્યો અને પાણીમાં પલળવા લાગે. છેઠે પુત્રીના એ અંબોડાને હાથમાં લઈને યોગ્ય રીતે બાજુ ઉપર કર્યો.
આ જ વખતે મૂળા શેઠાણી ગેખમાં ઊભી હતી અને આ ઘટના જોતી હતી. તેને ચંદનામાં શેઠનું ભાવિ પત્નીત્વ દેખાયું. આવી પ્રેમચેષ્ટા પિતાની કદી ન હોય, પતિભાવમાં રમતા પુરુષની જ હોય, એ અત્યંત કટુ અભિપ્રાય મૂળાએ બાંધી લીધે.
કામ પતાવીને ધનાવહ શેઠ જેવા પુનઃ બહાર ગયા કે તરત જ મૂળા પાલક માતા મટીને સાવકી મા ના ડાકણ જ બની. તેણે ચંદનને ઢેર માર માર્યો તેનું માથું મુંડાવી નાખ્યું, પગમાં બેડીઓ નાખી અને એકાંતખંડમાં ઢસડીને લઈ જઈને પૂરી દીધી!
નેકરે વગેરેને સખત શબ્દોમાં ચેતવણી આપી કે
