________________
૮૦]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ પેલી બાજુ ચમરેન્દ્ર દેડડ્યો જાય છે એની પાછળ પેલું વા ધસમસતું રહીને અંતર ઘટાડી રહ્યું છે. તેની પાછળ સૌધર્મેન્દ્ર ઝડપથી આવી રહ્યા છે.
“શરણ! શરણ!” “જોરથી બેલતે ચમરેન્દ્ર પ્રભુ વીરના બે પગની વચ્ચે જઈને, લઘુરૂપ ધારણ કરીને બેસી ગયા. એ વખતે વજ માત્ર ચાર આંગળ છેટું રહ્યું હતું. સૌધર્મેન્દ્ર તે જ પળે ત્યાં ધસી આવ્યા અને વજ પકડી લીધું.
સૌધર્મેન્દ્રને આત્મા બેલી ઊઠયો, “હાશ! મારા પ્રભુના શરણાગતની ઘોર કદર્થનાના કારમા પાપમાંથી હું બચી ગયો !”
શરણ-શરણ મુક્તિ પામવા આના કરતાં વધુ શ્રેષ્ઠ અને સૌથી સરળ જગતમાં બીજે કઈ આધ્યાત્મિક ઉપાય નથી. જેને કાંઈ પાપ કે દુઃખ સતાવતાં હોય તે સહુ વીતરાગ પરમાત્માનું ચરણ-શરણ સ્વીકારે સાવ નિષ્કામભાવે; અને અનન્યભાવે.
પ્રિય પથિક! આ પંથ ગુલાબ અને બુલબુલની પરિસૃષ્ટિને નથી, શીરો પૂરી અને ભજિયાંની લહેજતા નથી. આરામ ખુરશી ઉપર પંખા નીચે સાધના નહિ થઈ શકે. સાધનાના પંથ ઉપર તે શળીનું સિંહાસન છે, સર્પના રાફડા અને સ્મશાનના વરુઓથી તેને પંથ વેરાયેલો છે. પણ સાધકના પ્રચંડ પુરુષાર્થ પાસે વિઘન રહેતું નથી. વિદન વિકાસની એક રસાયણવિદ્યા બની રહે છે.
પણ તમે આ ભય નહિ પામતા ! સાધનાનું બાહ્ય સ્વરૂપ તે છે ઉગ્ર પુરુષાર્થ. પણ તેનું આંતરસ્વરૂપ તે છે આનંદ, અને કેવળ આનંદ.
