________________
[૭૪]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ આવી ઉત્કૃષ્ટ સક્રિયતા લાવવા માટે પિતે પિતાના માટે નિષ્કિય બનવું જ રહ્યું. રે! એ અકિયતામાં જ સક્રિયતા સમાયેલી છે. જેટલી વધુ અક્રિયતા એટલે વધુ સૂક્ષ્મબળને આવિર્ભાવ! એટલી વધુ પ્રેરક કિયાની ઉત્પત્તિ ! સંપૂર્ણ અક્રિયતાસંપૂર્ણ સૂકમબળને આવિર્ભાવ!–સંપૂર્ણ પ્રેરક કિયાનું પ્રગટીકરણ.
- જે દિવસે આ જગતના માનવે અકિયને સક્રિય જોતાં શીખશે તે દિવસે જ તેમનું કલ્યાણ થશે, તે દિવસે જ તેમના જીવનમાં અનેક માંગલ્યની મંગળમાળા જન્મ પામશે. કેમ કે તે દિવસે જ અક્રિય શિરોમણિ–સક્રિય શિરોમણી એવા સિદ્ધ ભગવંતેને ભાવથી અંતર ચૂકી જશે! | સર્વ જગતનું કલ્યાણ કરતી સક્રિય સચ્ચિદાનંદમૂર્તિ પર માત્માને અંતરનાં ભાવભર્યા વંદન!
અનંતકાળના પટ ઉપર થઈ ગયેલા અનંતનાં પાત્રોની સુપાત્રતાને મૂકી મૂકીને પ્રણામ.પ્રણામ....પ્રણામ
આજે વિદત્તા વધી છે. વિચારયાતુર્ય અને ભાષાભંડોળ વધ્યું છે. વસ્તુની રજૂઆતશૈલી વધુ મેહક બની છે અને બુદ્ધિ વાદના ચમકારા પણ તેજ પકડે છે, છતાં આ બધું સાધના નથી.
ગ-સાધના તે શિષ્યનું ગુરુને સર્વથા સર્વદા સંપૂર્ણ સમર્પણ છે. આજે પણ ગૌતમસ્વામી રાજગૃહીને એ ગુણશીલ ઉદ્યાનમાં ગુરુ મહાવીર ચરણે બેસી, આંખો ઢાળી બીજી પાંપણે આપણને કહી રહ્યા છે: “મારું મારી પાસે હવે કશું જ નથી. મારું જે કંઈ છે તે મારા ગુરુનું છે, મારે આ શ્વાસ પણ અંદર જાય છે અને બહાર નીકળે છે તે મારા ગુરુની સંમતિની મહેર લઈને.” જતવિલોપનની આ કેવી વિકટતમ સાધના છે!
