________________
ગયો હતો, અને માત્ર શબ્દનાં ખાલી ખોખાં પડ્યાં રહ્યાં હતાં. સમયના બદલાવા સાથે આચાર પણ બદલાઈ જવાથી, આખો આચારકાંડ ગંધાતા જળના ખાબોચિયા જેવો બની ગયો હતો. આત્માના ચાલ્યા ગયા પછી, પાછળ પડી રહેલા પિંજરના જેવી સ્થિતિ પ્રત્યેક સ્થળે પ્રવર્તતી હતી. મતલબ કે ઉન્નતિક્રમ અને પ્રગતિશીલતાનાં ચકો, જૂના વિચારના કીચડમાં એટલી હદે ખેંચી ગયાં હતાં કે તેને પાછા સડક ઉપર ચાલતી સ્થિતિમાં મૂકવા માટે એક વીર આત્માના અવતરણની ચોતરફ એકસરખી આશાથી રાહ જોવાતી હતી.
મહાવીર પ્રભુના આવિર્ભાવ કાળે કેવી વસ્તુસ્થિતિ હતી તેનું વર્ણન મિ. દત્ત આ પ્રમાણે આપે છે.
Such was the state of things in India, in the sixth century before Christ. Religions in its true sense had been replaced by forms. Excellent social and moral rules were disfigured by the unhealthy distinctions of caste, by exclusive priviledges for Brahmins, by cruel laws for Sudras. Such exclusive caste priviledges did not help to improve the Brahmans themselves. As a community they became grasping and covetous ignorant and pretentious until Brahman Sutrakaras themselves had to censure the abuse in the strongest terms. For the Sudras, who had come Sunder the shelter of the Aryan religion, there was no religious instruction, no religious observance, no social respect. Despised and degraded in the community in which they lived, they sighed for a change and the invidious distinction became unbearable as they increased in number, pursued various useful industries, owned lands and villages and gained in influence and power. Thus society, was held in cast-iron moved which it had long out-grown; and the social, religious and legal literature of the day still proclaimed and upheld the cruel injustice against the Sudra, long after the Sudra had become civilized and industrious, and a worthy member of society.
અર્થાત - “૨૫00 વર્ષ પહેલાં આર્યાવર્તની સ્થિતિ આવી હતી - ધર્મની
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
