________________
જીવનવિસ્તાર
૮૧
ઉત્તમ ભોજનની સામગ્રી તૈયાર રાખી, જિનદત્ત શેઠ અત્યંત
સુક્યથી પ્રભુના આગમનની રાહ જોતો હતો. પ્રભુ આજે મારે ત્યાંથી ભોજન ગ્રહણ કરી મને કૃતાર્થ કરશે, એવા ઊડા મનોભાવમાં તે નિમગ્ન હતો. પરંતુ તેના દુર્દેવથી કે ગમે તે કારણથી પણ પ્રભુ તેને ત્યાં ન જતાં નગરીના કોઈ બીજી ગૃહસ્થને ત્યાં પધાર્યા. આ બીજો ગૃહસ્થ તે વખતે એક નગરશેઠ અને મોટો ધનિક હતો. દ્રવ્યના અભિમાનથી તેની મતિ શુદ્ર અને સંકુચિત બની ગઈ હતી. નિષ્કચન અને શુષ્ક તનુવાળા પ્રભુને ભિક્ષાના અર્થી નિહાળી તેણે પોતાની સેવિકાને આજ્ઞા કરી કે આ ભિક્ષુકને ભિક્ષા આપી જલ્દી રજ આપ. દાસીએ શેઠની આજ્ઞાનુસાર ભિખારીને યોગ્ય, જેવું તેવું અન્ન છોરાવી પ્રભુને વિદાય કરી દીધા. તેમને તો ગમે તેવા અન્ન પ્રત્યે મનની સમાનતા હતી, પરંતુ આ તરફ જ્યારે ભાવિક જિનદત્તને ખબર પડી કે પ્રભુએ પેલા અભિમાની ધનિકને ત્યાંથી ભોજન ગ્રહણ કર્યું છે અને પોતાને ત્યાં આવવાના નથી ત્યારે તેને પોતાના મંદ ભાગ્ય ઉપર અત્યંત તિરસ્કાર છૂટ્યો. પ્રભુના સ્વરૂપનું ચિંતવન કરતો તે બિચારો તેમની મા–પ્રતીક્ષા કરતો હતો અને અત્યંત ભક્તિપરાયણ અને એકાગ્ર ચિત્તથી પ્રભુને ભોજન આપવા વડે પોતાનું જીવનસાફલ્ય કરવા ઈચ્છતો હતો. જિનદત્તની મનોભાવના અફળ રહેવાથી તેનું હૃદય કલેશના અગ્નિ વડે વિદગ્ધ રહ્યા કરતું હતું. પ્રભુ જે પરમપદ મેળવવાની ગતિમાં છે, તે ગતિમાં હું પણ મારા અન્ન વડે યત્કિંચિત
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
