________________
સુનંદા
૧૨૧
વહેતા વાયુનું સ્વરૂપ લીધું. બંનેએ એક દિવસે વિધિપૂર્વક લગ્ન કર્યા અને કૌટુંબિક જીવન શરૂ કર્યું.
દધિમુખ પર્વતના શિખર ઉપર ઊભા રહી, સુનંદાએ જે સાંસારિકતા અથવા કૌટુંબિકતાની સ્વપ્નજાળ રચી હતી, જે સ્વપ્નજળમાં મંત્રમુગ્ધ જેવી બની અહીં સુધી ખેચાઈ આવી હતી તે બંધનોના મોહમાં કોણ જાણે કેટલાંય વર્ષો નીકળી ગયાં. જયંત અને સુનંદાના સૂરીલા તેમજ તાલબદ્ધ જીવનમાંથી કોણ જાણે કેટલીયે રાગિણીઓ ઝરીને અનંતતામાં મળી ગઈ
સ્વભાવે શુદ્ધ, બુદ્ધ અને મુક્ત આત્મા, વાસનાઓના વમળમાંથી કવચિત ઉપર આવે છે અને નિજસ્વભાવની કંઈક સ્મૃતિ જાગે છે અને જો સંસ્કારી જીવ હોય તો એ પળોનો સદુપયોગ કરી લે છે.
ઘણે વર્ષે સુનંદાનો સંસ્કારી આત્મા ફરી એક વાર સાંસારિકતાના મોહમાંથી જાગૃત થયો. એને દધિમુખ પર્વત ઉપરનો આશ્રમ, નિરુપાધિક જીવન અને ઘડેલા ઉચ્ચ આદર્શો સાંભરી આવ્યા. દેવાનંદા જાણે કે એના અંતરમાં બારણાં ખખડાવતાં હોય – પાછી આશ્રમમાં ચાલી આવ - એમ પુનઃ પુનઃ કહેતાં હોય એમ એને લાગવા માંડ્યું. બીજની સલાહનો અસ્વીકાર કે અનાદર સુનંદા કરી શકે, પરંતુ દેવાનંદા માતાનો આદેશ અણસાંભળ્યો કેમ કરી શકે ?
“સાચે જ મને માતા દેવાનંદા બોલાવે છે, ઘણાં વર્ષ આ
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
