________________
૨૮
શ્રી મહાવીર
ન જોઈએ. તેમ થાય તો જ સામાનું હિત થાય છે તેને બદલે જેવાની સામે તેવા થવાથી આપણો તેમજ સામાનો સ્વભાવ વિશેષ અનિષ્ટ કરી મૂકીએ છીએ. જેમ અર્ધદગ્ધ વૈધ, રોગીને સાજો કરવા જતાં ઊલટી હાનિ કરે છે, તેમ અસંયમી માનસ વૈદ્ય પણ સામાના દોષો સુધારવાને બદલે ઊલટો પ્રાદુર્ભાવ કરતો ચાલે છે. જે અંત સુધી ક્રોધ પ્રત્યે શાંતિમયતા, અભિમાન પ્રત્યે દીનતા, લોભ પ્રત્યે અકિંચનતા અને મોહ પ્રત્યે વિરક્તિ દાખવી શકે છે તેઓ જ વિશ્વનું યથાર્થ કલ્યાણ કરી શકે છે અને પોતાના ચારિત્રરૂપ દિવ્ય ઔષધ વડે જગતના ભવ્ય જીવોના આત્મિક વિકારો મટાડી શકે છે. શાંતિ અને ક્ષમા સાથે અથડાતા ક્રોધનો પરાભવ થાય છે, એ પ્રભુએ પોતાના દૃષ્ટાંતથી જગતને દર્શાવી આપ્યું છે.
(વીરપ્રભુ તે ભયંકર સર્ષના રાફડા પાસે આવી, નાસિકાગ્ર ઉપર નેત્ર સ્થિર કરી કાર્યોત્સર્ગે ઊભા રહ્યા. થોડીવારે પેલો સર્ષ બહાર નીકળ્યો. તેણે વીરપ્રભુને જોઈ એકદમ ક્રોધપૂર્વક ચિંતવ્યું કે, આ મૃત્યુના ભય વિનાનો મનુષ્ય, શંકુની પેઠે સ્થિર થઈ કેમ ઊભો છે ? ચાલ, હું તેને મારી વિષજવાળા વડે ભસ્મ કરી નાંખ્યું. એમ કરી તે ક્રોધથી ધમધમતો પ્રભુ પાસે આવ્યો. પોતાની ફણાને વિસ્તારતો, વિકાગ્નિને વમતો, ભયંકર હુંકારથી દષ્ટિ ફેરવતો, તે પ્રભુ પાસે આવી પ્રભુના અંગૂઠે વસ્યો. પણ તેના ઝેરની અસર પ્રભુના એક રોમમાં પણ થઈ નહીં. તેમજ કાયોત્સર્ગથી પણ ટ્યુત થયા નહીં.
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
