________________
જીવનવિસ્તાર
કરતું નથી. હાથીના વિપુલ પૃષ્ઠભાગમાં મારેલો લાકડીનો ઘા જેમ તેને કશા લેખામાં નથી, પણ તે જ પ્રહાર જેમ કુરકુરિયાને મૃતઃપ્રાય કરી નાખે છે, તેમ એક જ પ્રકારનું કષ્ટ વિરક્ત આત્માને કિંચિત અસર જ કરે છે અને રાગી આત્માને ધૂળ ફાકતો કરી મૂકે છે.) વીરપ્રભુને જે મહાવેદનીય આવી પડેલી તે તેમને માટે આપણને આપણી રાગી દષ્ટિથી ભાસે છે, તેવી ભયંકર ન હતી. એમની સહિષ્ણુતા અદ્દભુત હતી. ખરા ક્ષત્રિય વીરોને રણમાં પડેલા તલવારના ઘા આપણને કાંટો ભોકે તેટલી પણ વેદના નથી પ્રગટાવતા, કેમકે તેમને તે વખતે દેહ કિંચિતવત હોય છે. જો તેમને પણ, આપણે કલ્પીએ છીએ તેટલું કષ્ટ થતું હોય તો તેઓ કદી એવા શૌર્યના કાર્યમાં પ્રવૃત્ત થઈ શકે જ નહીં. આપણે ઘણીવાર બીજાની આપત્તિઓને આપણા ઉપર આરોપી લઈએ છીએ અને પછી આપણા રાગદ્વેષ અનુસાર તેમાંથી પ્રકટતી લાગણી અનુભવીએ છીએ. પણ તેવો આરોપ કરતી વખતે આપણે એક મહત્ત્વની બાજુનો આરોપ કરવો ભૂલી જઈએ છીએ તે આરોપ, જેની આપત્તિ આપણે આપણામાં આરોપીએ છીએ, તેની આત્મસ્થિતિનો છે. તેવી સ્થિતિના અલક્ષપૂર્વક કરેલો માત્ર સ્કૂલ આરોપ આપણને ગંભીર ભૂલમાં દોરી જાય છે અને સત્યના એક અત્યાવશ્યક વિભાગથી આપણને બેનસીબ રાખે છે. વીર પરમાત્માના કષ્ટની કલ્પના કરી, તેમાંથી ઉદ્દભવતા સારરૂપે આપણે તેમની સહિષ્ણુતાની સ્તુતિ કરીએ તે સાથે આપણે તેમની
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
