________________
પ્રકરણ બીજું
ગૃહસ્થાશ્રમ અને સંયમસ્વીકાર नालं ते तव ताणाए वा सरणाए वा, तुमंपि तेसिं नालं ताणाए वा सरणाए वा । जाणित्तु दुःखं पत्तेयसायं अणमिकन्तं च खलु घयं संपेहाए खणं जाणाहि पंडिए जाच सोत्तपरिन्नाणेहि अपरिसयमाणेहिं आयर्से सम्म समणुबासेज्जासि त्ति बेमि ॥
તારાં સગાંસંબંધી, વિષયભોગો કે દ્રવ્યસંપત્તિ તારું રક્ષણ કરી શકતાં નથી, કે તને બચાવી શકતાં નથી તેમજ તું પણ તેમનું રક્ષણ કરી શકતો નથી કે તેમને બચાવી શકતો નથી. દરેકને પોતાનાં સુખદુઃખ જીતે જ ભોગવવાં પડે છે, માટે જ્યાં સુધી પોતાની ઉંમર હજી મૃત્યુથી ઘેરાઈ નથી તેમજ શ્રોત્રાદિ ઈન્દ્રિયોનું બળ તેમજ સ્મૃતિ પ્રજ્ઞા-મેલા વિગેરે કાયમ છે ત્યાં સુધી, અવસરને ઓળખી લઈ, શાણા પુરુષે સ્વકલ્યાણ સાધી લેવું જોઈએ.
- શ્રી આચારાંગ
શરીરથી પ્રભુ ગૃહવાસમાં સંસારીપણે હોવા છતાં તેમનું હૃદય જંગલમાં હતું. ઉદાસીનપણે-અરક્તપણે તેઓ ઉદયમાન ભોગને નિવેહતા હતા. જે મહાત્માઓના હૃદય, ભોગ અને યોગ એ ઉભય ભાવમાં સમાનભાવે વર્તી શકે છે, તેમનો વિરાગ સંસાર પ્રત્યેના કેપમાંથી અથવા નિરાશામાંથી ઉદ્ભવેલો હોતો નથી, પણ વસ્તુસ્થિતિના
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
