________________
૧૧
મારીશ, ત્યાં સુધી નિદ્રારહિત એવી પણ મારી આ રાત્રિ જાઓ. એટલે કે મારી રાત્રિ તો નિદ્રારહિત જ જશે.'
સિહોદર રાજાના તે કથનને સાંભળીને અને તે વાત આપને કહેવાને માટે કુંડલોની ચોરીને છોડીને હું સાધર્મિક વાત્સલ્યથી જલ્દી અહીં આપની પાસે આવ્યો.
વજકર્ણતો જવાબ વિચારો ! વેશ્યાગામી બનેલો. ચોરી કરવા ગયેલો, ચોરી પણ રાજાને ત્યાં અવંતિના માલિકને ત્યાં અને તે પણ અવંતિના માલિકની પટ્ટરાણીના કાનમાંથી કુંડળ લાવવાના, અને આ બધું એક વેશ્યાના રાગની ખાતર આવો આત્મા પણ સાધર્મિકની આપત્તિ જાણી સાધર્મિકને બચાવવા દોડી જાય છે. ધર્મપ્રેમ આત્માને અવસરે પોતાની ફરજનું ભાન અવશ્ય કરાવે છે. ગમે તેવો તો પણ શ્રી જિનેશ્વરદેવનો સેવક, ગાંડો-ઘેલો પણ સેવક શ્રી જિનેશ્વરદેવનો હોય, તે સાવધ થયા વિના કેમ જ રહે ? શ્રી જિનેશ્વરદેવના માર્ગને પામેલાની દશા તો અપૂર્વ જ હોય. સાવધ થયેલો તે પાપથી પાછો હઠીને ફરજ અદા કરવા માટે દોડી જાય છે એ કંઈ નવું નથી. મોહના કારમા ઘેનને એકદમ દૂર કરી સાધર્મિક ઉપરના વાત્સલ્યથી તે એકદમ શ્રી વજકર્ણ પાસે દોડી આવ્યો. અને અવંતિપતિના કોપને જણાવ્યો.
આવા પ્રકારના સાધર્મિક પ્રત્યે સભાવ કોને ન જન્મે ? ધર્મીમાત્રને જન્મે, પરંતુ આ સમાચાર એવા મળ્યા હતા કે, જેથી શ્રી વજકર્ણ રાજાને તેનું વિભવાનુરૂપ સ્વાગત કરવાનો સમય જ ન હતો. ભારે આપત્તિના સમાચાર સાંભળ્યા પછી હદય આફતથી બચવાના ઉપાયને જ પ્રથમ આદરે છે. હૃદયના એ સ્વભાવ પ્રમાણે જ શ્રી વજકર્ણ રાજાએ પોતાના સાધર્મિક દ્વારા સિંહોદર રાજાના કોપને અને વિચારને સાંભળીને એકદમ પોતાની નગરીને તૃણ અને કણથી અધિક કરી દીધી. અર્થાત્ પોતાની નગરીમાં મનુષ્યો માટે અનાજ
સાતમીના સગપણ સમું અવર ન સગપણ કોય...૧ –
