________________
૧૦
...સતત-અયહરણ.....ભ૮-૩
કુંદપુર નામના નગરમાં સમુદ્ર સંગમ નામનો શ્રાવક વણિક છે તે શ્રાવકને યમુના નામની ધર્મપત્ની છે. તેઓનો હું વિદ્યુદંગ નામનો પુત્ર છું. ક્રમે કરીને યૌવનને પામેલો હું કરીઆણાં લઈને, ખરીદી અને વેચાણ કરવા ઉજ્જયિની નામની નગરીમાં ગયો. મેં ત્યાં હરિણીનાં નેત્રો જેવાં નેત્રોને ધરનારી કામલતા નામની વેશ્યાને જોઈ અને તેને જોતાંની સાથે જ હું કામબાણોનું સ્થાન થયો. અર્થાત્ એ કામલતા નામની વેશ્યાનાં દર્શનની સાથે જ હું કામાતુર બન્યો. તેની સાથે હું એક રાત્રિ વસું. આ પ્રમાણેની ઇચ્છાથી મેં તેની સાથે સમાગમ કર્યો. પણ તેની સાથે માત્ર એક જ દિવસનો સમાગમ કરવા ઈચ્છતો હું, પાશથી જેમ હરણીઓ મજબૂત બંધાઈ જાય તેમ તેના રાગથી મજબૂત બંધાઈ ગયો. મારા પિતાજીએ જિંદગીભર કષ્ટ વેઠીને જે ઘણું ધન ઉપાર્જન કરેલું હતું. તે ધન મેં તે વેશ્યાના વશે કરીને છ મહિનામાં ઉડાવી દીધું. કોઈ એક દિવસે તે વેશ્યાએ મને કહતું કે, સિહોદર રાજાની શ્રીધરા નામની પટ્ટરાણીનાં જે બે કુંડલો છે, તેવાં બે કુંડલો તું મને આપ.આ કથનને સાંભળીને મેં વિચાર કર્યો કે, “મારી પાસે કંઈ દ્રવ્ય નથી. માટે હું તે પટ્ટરાણીનાં કુંડલો જ હરી લાવું.” આ પ્રમાણેના વિચારથી સાહસિક બનેલો હું ખાતર પાડવા દ્વારા રાજાના મહેલમાં ગયો. રાજાના મહેલમાં પેઠેલા મેં સિહોદર રાજાને “નાથોશ્વિન ડ્રવેઢાની, ઉદ્ધાં ન નમનો dhથન્ ?'
‘હે નાથ ! ઉદ્વિગ્ન આદમીની જેમ આપ હાલમાં નિદ્રાને કેમ પામતાં નથી?' આ પ્રમાણે પૂછતી શ્રીધરા પટ્ટરાણીને સાંભળી.
પોતાની પટ્ટરાણીએ પૂછેલા એ પ્રશ્નનો ઉત્તર આપતાં સિંહોદર રાજાએ કહ્યું કે, હે દેવી ! મને પ્રણામ કરવાથી વિમુખ થઈ ગયેલો શ્રી વજકર્ણ જ્યાં સુધી મરાય નહિ ત્યાં સુધી મને નિદ્રા ક્યાંથી ? અર્થાત્ મને નમસ્કાર નહિ કરતા શ્રી વજકર્ણને જ્યાં સુધી હું મારીશ નહિ, ત્યાં સુધી મને નિદ્રા આવશે નહિ, હે પ્રિયા ! હું પ્રાત:કાળમાં મિત્રો, પુત્રો અને બાંધવો સાથે એ શ્રી વજકર્ણને
