________________
82
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચા કથા) પોતાના સ્થાને જવા નીકળ્યાં અને અરસપરસ ખુલાસાથી પ્રેમથી રહેવા માંડ્યાં. કાળવિલંબથી ખૂબ જ લાભ થયો. છેવટે સમ્યકત્વ આદર્યું. ઉતાવળમાં કંઈ કરી બેઠા હોત તો કંઈ પામત નહીં.
આ વાત કહીને સામાન્યરૂપા પોતાના મધ્યમબુદ્ધિ પુત્રને કહે છે કે જે બાબતમાં સમજણ ના પાડે તેમાં થોડો સમય જવા દેવો. આવી રીતે મધ્યમબુદ્ધિ ત્યાગ અને સ્નેહ વચ્ચે અટવાતાં અટવાતાં સમય પસાર કરે છે.
આગળ વધતી કથામાં બાળનું જીવન સ્પર્શન સાથેની મૈત્રી અને અકુશળમાળા માતાના કહેવાથી પાપ તરફ ધકેલાતો જાય છે. તે હલકી સ્ત્રીને પણ ભોગવે છે, અને વિવેકભ્રષ્ટ થાય છે. મધ્યમબુદ્ધિ તેને વારવા (રોકવા) તેની સાથે રહે છે, પણ તેની અસર તેને થતી નથી. બહિરંગ પરિવારના શત્રુમર્દન રાજાની મદનકંદળી નામની અતિ સૌંદર્યવાન રાણી પર તે મોહાંધ થઈ જાય છે. તે રાજાના મહેલ તરફ જાય છે અને ખૂબ દુ:ખ, ત્રાસ, પીડા પામે છે. તે લોહી, માંસ વગરનો શુષ્ક અને નિર્બળ થઈ જાય છે. કારણ કે એ રાજા સાત દિવસ સુધી તેના લોહી અને માંસથી હવન કરે છે. મધ્યમબુદ્ધિ તેને કાંધે નાંખીને ઘેર આવે છે અને બધી વિગત વિસ્તારથી કહે છે. મનીષી લોકાચાર મુજબ બાળ પાસે આવે છે અને સ્પર્શનનો સંગાથ છોડી દેવાનું કહે છે. પણ બાળ માનતો નથી. મધ્યમબુદ્ધિ પછી વિચારે છે કે સ્પર્શનના સંગથી બાળની કેટલી અધમ દશા થઈ છે. તે બાળનો સંગ તજી દેવાનો નિર્ણય કરે છે.
આગલું દુઃખ બાળ ભૂલી જાય છે અને મદનકંદળીના જ વાસભુવનમાં દાખલ થઈ જાય છે. તેની શૈય્યા પર સૂઈ જાય છે. રાજા જ્યારે જુએ છે ત્યારે ક્રોધે ભરાય છે અને તેના સેવકને સોંપે છે. સેવક આખી રાત ખૂબ ત્રાસ આખી રાત આપે છે. તેના આક્રંદથી લોકો ભેગા થઈ જાય છે. રાજા બાળને ફાંસીએ ચડાવવાનો હુકમ
