________________
માં જુદી જુદી રીતે આત્મસિદ્ધિ)
' જીવ નીકળ્યો એટલે શું ? | રમણ ભાઈશેઠ અચાનક બિમાર પડ્યા. ફેમીલી ડોકટરને બોલાવવામાં આવ્યા. તેઓ એ યોગ્ય ટ્રીટમેન્ટ શરૂ કરી... પણ શરીર તો વધુને વધુ લથડવા લાગ્યું. કેશ ગંભીર બનવા લાગ્યો... છેવટે શહેરની મુખ્ય હોસ્પિટલમાં તેમની ભરતી કરવામાં આવી.
સગાં-સ્નેહીજનો આવી રહ્યા છે... ખબર પૂછી રહ્યા છે. અન્તિમ અવસ્થા નજીક આવતી જણાય છે. ખોરાક લઈ શકાતો નથી. ગળે લગાડેલ નળીથી પ્રવાહી અપાઈ રહ્યું છે. શ્વાસ રૂંધાય છે. નાકમાં નળી ભરાવી ઓકસીજન ઉપર રાખેલ છે. ગ્લકૉઝના બાટલા ચઢાવવાનું પણ ચાલુ છે. બીજી પણ અનેક નળીઓ શરીરના જુદા જુદા ભાગો સાથે જોડવી પડી છે. ' ડૉકટરોએ હાથ ઊંચે કરતાં, બધે સીરીયસના સમાચાર તારથી મોકલાવાઈ ગયા છે. હોસ્પિટલની બેડ ઉપર રમણકાકા જીવન-મરણ વચ્ચે ઝોલા ખાઈ રહ્યા છે. અંતિમ ઘડીઓ ગણાઈ રહી છે. સગાં-સ્નેહીજનો આજુબાજુ વીંટળાઈ વળ્યાં છે. પરસ્પર વાર્તાલાપ સંભળાઈ રહ્યો છે.
જો, હમણા સહેજ માથું હલ્યું ! જીવ છે... હજુ છે.... જો સહેજ આંખની પાંપણ હલતી દેખાય છે... હજી જીવ છે...ના, ગયો નથી... અંદર જીવ મુંઝાતો હોય એમ લાગે છે.. બહુ રીબાઈ રહ્યા છે શેઠ... હજુ દીકરો મયૂર દિલ્હીથી આવ્યો નહિ... ક્યારે આવશે ? દીકરાને જોવા જીવ મુંઝાતો લાગે છે... વગેરે..
ત્યાં તો મયુર આવી પહોંચ્યો... બધાએ તરત જ શેઠના પલંગ પાસે તેને આવવા દીધો. કો'ક બોલ્યું, કાકા! લો તમારો દીકરો સમયસર આવી ગયો... અરે મયૂર ! જલદી આવ... જલદી તારા બાપુજી સાથે વાત કરી લે.. હજુ જીવ છે. દીકરો નજીકમાં આવ્યો... બાપુજીએ આંખ ખોલી. દીકરા તરફ નજર નાંખી. અને તેમણે સંતોષપૂર્વક છેલ્લો શ્વાસ છોડ્યો... બધાએ પોક મૂકી.
મરણોત્તર ક્રિયા પૂર્ણ થઈ. મયૂરના શોકનો કોઈ પાર નહોતો. છતાં તેને એક વાતનો સંતોષ હતો. તે બોલતો હતો કે સારું થયું કે બાપુજીનો
