________________
પડે છે; બાકી તો એ ય ન કરું તો બાપુ ! પણ હવે પહેલી ઇંટ તો નો જ મૂકું. જે પહેલી ઇંટ મૂકે તેને બધાં પાપો લાગે. મારે પાપ નથી લગાડવા હોં બાપુ ! લો ત્યારે મૂકો તમે પહેલી ઇંટ !”
કડિયાના શબ્દોમાંય પરલોકના વિચારે પાપનો ભય કેવો દેખાઈ રહ્યો છે. તેવું જ આર્યસ્ત્રીને હતું. તે પોતાના દીકરા-વહુની લગ્ન પછીની પહેલી રાતની પથારી નહોતી કરતી ! (આખી જિંદગી અબ્રહ્મનાં પાપ તમારે કરવાં ને તેની શરૂઆત હું કરવું? ના એ પાપ તો મારાથી કદી ન બને એવા વિચારથી સ્તો!).
ડોસીમા પોતાની છેલ્લી ઉંમરમાં ઘંટીના પડને દેરાસર પાસે ઓટલા તરીકે ઉપયોગમાં આવે તે રીતે મૂકી આવતી. કેમ કે, “આ ઘંટીથી આખી જીંદગી અનાજ પીલવાનું પાપ તો મેં કર્યું, પણ મારા મર્યા પછી ય મારા ઘરના લોકો કોણ જાણે કેટલાંય વર્ષો સુધી અનાજ પીલીને મારી વસાવેલી આ ઘંટીથી પાપ કયાં જ કરશે. ના, તેના કરતાં મંદિર પાસે મૂકી દઉં. અનેક ભાવિકો તેના દ્વારા મંદિરમાં ભગવાનનાં દર્શન કરશે તો મને પુણ્ય બંધાશે.” આવો પાપભયનો અને પુણ્યપ્રાપ્તિનો વિચાર તેને ઘંટીનું પડ મંદિર પાસે મૂકવા પ્રેરણા કરતો હતો.
કાલસૌરિક કસાઈનો દીકરો સુલસ ! પિતાના મરણ પછી, પિતાનો કસાઈ તરીકેનો ધંધો સંભાળવા ઘરના બધાએ સમજાવ્યો. પણ ત્યારે અભયકુમારના સત્સંગના પ્રતાપે પરલોક તરફ નજર જેની પહોંચી છે, તે સુલસે પાપના ભયે બાપદાદાની પરંપરાથી ચાલ્યો આવતો કસાઈનો ધંધો એક જ ઝાટકે છોડી દીધો !
(કેવી આશ્ચર્ય અને દુ:ખની વાત છે કે પોતાના બાપ-દાદાની પરંપરાથી મળેલા ઓછા હિંસક ધંધાને છોડીને આજે અનેક ધનલંપટ જીવો, જેમાં પુષ્કળ પાણી-અગ્નિ-વાયુની હિંસા ચાલે છે, તેવી અનેક કંપનીઓના શેરનો ઉલ્લાસભેર ધંધો કરીને ઢગલાબંધ પાપોના પોટલા બાંધી પોતાના પરલોકને બગાડવાના મૂરખ ધંધા કરી રહ્યા છે!)
એક રાજાને આંખમાં અસહ્ય પીડા પેદા થઈ. કોઈ દવા કારગત નથી નિવડતી. અંતે એક વૈદરાજની દવાથી રાજાની આંખે સારું થયું.
તે દવા બનાવવાની રીત પૂછતાં જયારે રાજા ને જાણવા મળ્યું કે કબૂતરને મારીને તેના લોહીમાં તે દવા બનાવવામાં આવી હતી, ત્યારે પોતાનાથી અજાણતાં ય થઈ ગયેલા આ પાપના તીવ્ર આઘાતથી તેણે ધગધગતો
