________________
પુણ્યના ઉદયે સુખ મળે અને પાપના ઉદયે દુખ મળે, પરન્તુ પુણ્યના અનુબંધના કારણે સજ્જનતા મળે. અર્થાત્ મળેલા સુખમાં અનાસક્તિ અને મળેલા દુઃખમાં અદીનતા મળે. પાપના અનુબંધથી દુર્જનતા મળે અર્થાત્ મળેલા સુખમાં આસક્તિ પેદા થાય તો મળેલા દુઃખમાં દીનતા પેદા થાય.
શાલિભદ્ર પૂર્વના સંગમ તરીકેના ભવમાં ઉછળતા ભાવોથી ખીરનું દાન કરવાથી પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય બાંધ્યું હતું. '
પુણ્યના ઉદયે શાલિભદ્રના ભવમાં તેને અઢળક સંપત્તિ પ્રાપ્ત થઈ. દેવલોકમાં રહેલા પિતાદેવ રોજ ૯૯-૯૯ પેટીઓ પહોંચાડતા હતા. આવી દોમ દોમ સાહ્યબીમાં પણ શાલિભદ્ર અનાસક્ત હતા. વિરાગી હતા, કારણ કે પુણ્યના ઉદયની સાથે પુણ્યનો અનુબંધ પણ જોડાયેલો હતો. આ અનુબંધ તેને માત્ર સજ્જન બનાવીને ન અટકાવ્યો. ઠેઠ સંતકક્ષાએ પહોંચાડ્યો.
શ્રેણિક રાજા માથે છે જાણીને એક જ ધડાકે સર્વ સંપત્તિને છોડીને તેઓ જૈનસાધુ બની ગયા. છેલ્લે અનશન કર્યું.
અને પેલો કાલસૌરિક કસાઈ ! રોજના ૫૦૦-૫૦૦ પાડાનો વધ કરનારો. જીવનમાં ન સુખી કે ન સારો. સંનિપાતના રોગથી પીડાઈ પીડાઈને મરણને શરણ થયો અને પહોંચી ગયો સાતમી નરકે. કારણકે તેને પાપાનુબંધી પાપનો ઉદય હતો. પાપના ઉદયે તેને દુઃખી કર્યો તો પાપના અનુબંધે તેને સારો ન થવા દીધો ! :
મહાશ્રીમંત હતો તે મમ્મણ શેઠ! જેની મિલ્કતની સામે મહારાજા શ્રેણિકની સમગ્ર સમૃદ્ધિની કાંઈ કિંમત નહોતી. તેવો ધનવાન આ મમ્મણ , મરીને સાતમી નારકે ચાલ્યો ગયો, કારણ કે શ્રીમંતાઈની સાથે સજજનતા, તેની ન ટકી. તેને પાપાનુબંધી પુણ્યના ઉદયે સંપત્તિ પ્રાપ્ત થયેલી, જેણે તેને સારો ન રહેવા દીધો.
પૂર્વભવમાં જૈન સાધુને સિહકેસરીયા લાડવા વહોરાવ્યા, અને તેથી ભારે પુણ્યબંધ પણ કર્યો. સુપાત્રદાનથી વિશિષ્ટ પુણ્યબંધ થયા વિના ન રહે. માટે તો રોજ સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતને ભાવથી બોલાવીને વહોરાવવું જોઈએ. તેમના પાત્રમાં જયાં સુધી પોતાનું ભોજન ન પડે, ત્યાં સુધી ચેન ન પડવું જોઈએ. વહોરાવ્યા પછી ઉપયોગમાં લેવાતા ભોજનને જ અમૃતભોજન કહેવાય ને ?
લાડવો વહોરાવી તો દીધો, પણ પછી તેના આત્મામાં વહોરાવવા બદલ ભારે પશ્ચાતાપ થયો. તેણે પાપાનુબંધ તૈયાર કર્યા. પરિણામે પુણ્યના
