________________
કાંઈ કરાય તેમાં ગુરુની ચોરીનો દોષ લાગે. ભગવાનની આજ્ઞાને માન્ય હોય તેવું, ગૃહસ્થની માલિકીનું, તેની રજાપૂર્વક, જીવ વિનાનું બની ગયેલું વહોરીને પણ જો ગુરુને બતાડ્યા વિના વાપરે તો સાધુને ગુરુની ચોરીનો દોષ લાગે. ભલે અહીં ભગવાનની, સ્વામીની કે જીવની ચોરીનો દોષ નથી, પણ ગુરુને અંધારામાં રાખ્યા હોવાથી ગુરુની ચોરી કર્યાનો દોષ તો લાગે. માટે જ સાધુ-સાધ્વીજીને માટે કોઈપણ કાર્ય ગુરુને પૂછયા વિના કરવાનો નિષેધ કરવામાં આવ્યો છે. આ ચારે પ્રકારની ચોરીમાંથી બચવાનો યથાશક્ય પ્રયત્ન ગંભીર બનીને કરવો જોઈએ.
(૪) મૈથુન બ્રહ્મચર્યનું પાલન કરવું જોઈએ. તેનાથી અનંત શક્તિનું જાગરણ થાય છે. પણ મૈથુનના સેવનમાં તો એક જ વખતમાં નવ લાખ ગર્ભજ પંચેન્દ્રિય જીવોની હિંસા થાય છે. બીજા પણ અસંખ્યાતા વિકસેન્દ્રિયાદિ જીવોનો કચ્ચરઘાણ બોલાઈ જાય છે.
ક્ષણના કહેવાતા સુખમાં, મણનું પાપ બંધાય છે, અને તેના ઉદયે જાણે કે ટનબંધ દુઃખો આવીને ઊભા રહે છે.
આ પાપ દ્વારા બીજાને જન્મ આપવામાં નિમિત્ત બનાય છે. જે બીજાના જન્મમાં નિમિત્ત બને છે, તેના નવા જન્મો નક્કી થાય, તેના તે તે નવાં જીવનોના નવાં મોતો પણ નક્કી થાય જ. કારણ કે મોત એ તો સજા છે. સજા તો ગુનાની જ હોય ને? જે જન્મ લેવાનો ગુનો કરે તેને જ મોતની સજા હોય. જે જન્મ લેવાનો ગુનો કરતો નથી, તેનું મોત કદી થતું નથી.
તેથી જો મોતના દુઃખમાંથી બચવું હોય તો જન્મ લેવાનું બંધ કરવું જ જોઈએ. અને જો જન્મ લેવાનું બંધ કરવું હોય તો બીજાને જન્મ આપવામાં નિમિત્ત બનતાં અટકવું જ જોઈએ.
જે આપો તે મળે. સુખ આપો તો સુખ મળે, દુ:ખ આપો તો દુ:ખ મળે. મોત આપો તો મોત મળે, તેમ જન્મ આપો તો જન્મ મળે.
અને જન્મ મળે તો મોત પણ મળે જ, જન્મ મળે તો જ જીવનમાં દુ:ખો પણ આવે. માટે જેની ઈચ્છા દુ:ખો મેળવવાની ન હોય, રોગઘડપણ કે મોતનો જેને ડર લાગતો હોય તેણે જન્મ આપવાનું જ બંધ કરી દેવા બ્રહ્મચર્યવ્રત સ્વીકારી લેવું જોઈએ.
સાધુજીવન બ્રહ્મચર્યની આરાધના માટે છે, તો ગૃહસ્થજીવન કાંઈ બેફામ જીવવા માટે નથી. તે તો બ્રહ્મચર્યની તાલીમ માટેનું જીવન છે. સંપૂર્ણ બ્રહ્મચર્ય પાલન કરવાની શક્તિ ન આવે તેણે ય ચોમાસાના ચાર મહિના, છ અઠ્ઠાઈ, બાર તિથિ, દસ તિથિ કે છેવટે પાંચ તિથિ બ્રહ્મચર્ય
