________________
૧પ પાપતા
સંસારના કોઈ જીવને દુ:ખ ગમતું નથી. બધાને સુખ જ જોઇએ છે. દુઃખના વિચાર માત્રથી સંસારી જીવ ભડકી ઊઠે છે. એનાથી લેશમાત્ર દુ:ખ ખમાતું નથી. સ્વપ્રમાં પણ દુઃખની કલ્પનાથી તે ચીસ પાડી ઊઠે છે. સવારથી માંડીને સાંજ સુધી, અરે જન્મથી માંડીને મોત સુધી સતત તેના પ્રયત્નો દુઃખથી બચવાના છે. છતાં દુઃખો જાણે કે તેનો પીછો છોડતાં ન હોય તેમ તેને વળગીને જ રહેલાં જોવા મળે છે.
કોઈ કહે છે કે હું દુઃખી છું. કારણ કે મારી આવક-જાવકના બે છેડા કદી ભેગા થતા નથી. સદા પૈસાની ખેંચ રહે છે, અરે ! ક્યારેક તો બેત્રણ દિવસ ભૂખે સૂવું પડે છે !!
બીજો કહે છે કે ખાવાની તો કોઈ ચિંતા નથી. ભગવાનની મહેરબાની છે. તેથી સારું કમાઈ લઉં છું. પણ અહીં રોટલો મળવા છતાં ઓટલો મળતો નથી. ઘર નથી તેથી તકલીફ છે. તેના કારણે મનને શાંતિ નથી.
ત્રીજો કહે છે કે મને નથી નડતી બેકારી કે નથી નડતી મોંઘવારી ! ખાવા-પીવાનું પણ પૂરતું મળી રહે છે. રહેવા માટે સુંદર ઘર પણ પોતાનું છે. છતાં હું દુ:ખી છું. કારણ ? ઘર છે પણ ઘરવાળી મળી નથી. ઉંમર વધતી જાય છે, પણ યોગ્ય પાત્ર મળતું નથી. ખૂબ દુઃખી છું. શું કરું ? સમજાતું નથી !
વળી કો'ક કહે છે કે મને નથી સવાલ રોટલાનો કે નથી સવાલ ઓટલાનો ! સારી કમાણી છે, સુંદર ફલેટ મળ્યો છે મને ! ટી. વી., વીડિયો, ફ્રીઝ વગેરે સાધનોથી હું સજજ છું છતાં ય દુઃખી છું !!!
સાંભળ્યું હતું કે સ્વર્ગ અને નરક જેવાં સ્થાનો છે. ધર્મ કરવાથી સ્વર્ગ મળે છે ને પાપ કરવાથી નરક મળે છે. પણ હું આ બધી વાતો માનતો નહોતો. મને તે વખતે આ બધું હંબગ લાગતું હતું.
પણ આજે મને લાગે છે કે ઉપર સ્વર્ગ કે નીચે નરક તો મેં જોયેલ નથી, પરન્તુ આ દુનિયામાં જ મને તો સ્વર્ગ અને નરકનો સાક્ષાત્ અનુભવ થાય છે !!
સવારે તૈયાર થઈને આઠ વાગે મારા ફલેટમાંથી બહાર નીકળું છું ને સ્વર્ગનો અનુભવ શરૂ થાય છે. લિફટમેન સલામ ભરીને બેગ હાથમાંથી
